*بندگان خدا، رضایت خالق را به رضایت مخلوق، نمی‌فروشند.* حضرت آیت الله قرهی (مد ظله العالی): 📍 بندگان خدا به واسطه‌ی این که عبد خدا هستند، نه نعوذ بالله عبد نفس و عبد شیطان، چون عبدالله هستند، پسندم آنچه را جانان پسندد، این مهم است. 📍 اتّفاقاً اگر بنده شدی، دیگر نگران این نیستی که دیگران چه می‌گویند؟ آنکه به دنبال این است که دیگران چه می‌گویند، حتماً بنده‌ی نفس است. اینکه دیگران، پشت سرش، صحبت می‌کنند یا خیر، اینکه می‌گویند: ترسید یا نترسید یا اینکه ریاست طلب بود یا نبود، اینکه جنگ طلب بود یا نبود، هیچکدام برای بنده‌ی خدا، عبدالله، ملاک نیست. 📍ملاک، رضای پروردگار عالم است و اینکه بیان می‌شود بالاترین مقام، عندالاولیاء، مقام رضا است؛ یعنی می‌پسندد آنچه که حضرت حقّ می‌پسندد. معمولاً کسی به این مقام نمی‌رسد، الّا به اینکه به نفس مطمئنّه برسد؛ یعنی به هیچ عنوان برایش هیچ نمی‌ماند الّا خدا. الّا آنچه که ذوالجلال والاکرام می‌پسندد. لذا خطاب می‌شود: «یَا أَیَّتُها النَّفسُ المُطمَئِنَّة، إِرجعی إِلی ربِّکَ راضیةً مَرضیة»[2] و فقط، این نفس مطمئنه است که به این ادراکات حقیقی، نسبت به بندگی، که انسان، باید عبدالله باشد، می‌رسد. ┄┅┅┅┅❀🕊️❀┅┅┅┅┄ 🌿@didehban313🌿