با بهاران روزی نو می‌رسد و ما همچنان چشم به راه روزگاری نو. اکنون که جهان و جهانیان مرده‌اند، آیا وقت آن نرسیده است که مسیحای موعود سر رسد؟ و یحی الارضَ بعد مَوتِها... . زندگی از درون مرگ سر بر می‌آورد چنان که بهار از درون زمستان، و این تجدید خلقت با انقلاب‌هایی مکرر انجام می‌پذیرد. به این معنی، آفرینش و انقلاب به یک معنا رجوع دارند: «فطرت» شکافتن است، همچنان که هسته‌ای می‌شکافد و نهالی از درون آن سر بر می‌آورد؛ فطرت شکافتن است، آن‌چنان كه پوست شاخه‌ی درخت می‌شكافد و جوانه‌ای سر بر می‌آورد. فطرت شكافتن است چنان که جوانه‌ای می‌شکافد و شکوفه‌ای از دل آن بیرون می‌آید. انقلاب نیز با این شکافتن و شکفتن ملازمه دارد: پوسته‌ای می‌شکافد و از درون آن نهالی شکفته می‌شود، شکافتن، شکفتن، و شکوفه. چنین است که عالم در خود تجدید می‌شود... و انسان نیز. (از مقالات روزگاری نو، و تجدید و تجدد نوشته‌ی شهید سید مرتضی آوینی) سال نو مبارک https://eitaa.com/dinefetri