ساواک و مجاهدین خلق (منافقین) ساواک در ابتدا واکنش سریعی علیه این گروه مسلح نداشت و با‌حوصله، مدت زیادی آن‌ها را تعقیب کرد تا خط و ربط‌ها و نیز خانه‌های تیمی آن‌ها را پیدا کند و با آرامش خاطر، ضربه شهریور ۱۳۵۰ را به این گروه وارد آورد و با هجوم گسترده، توانست بیشتر نیروهای آن را در خانه‌های تیمی مرکزیت دستگیر کند. سپس تلاش کرد تا از طریق نفوذ در این گروه و همکاری اعضای بریده آن، روند مبارزه را در این سازمان تغییر دهد. در مواردی نیز هرچند افرادی مانند رضا رضایی و تقی شهرام از چنگال آن‌ها فرار کردند و درظاهر به آن‌ها ضربه وارد کردند، اما درهر دوی این اتفاقات ردّپای خود ساواک نیز دیده می‌شود. روزنامه‌ها در تاریخ ۳۰فروردین۱۳۵۱ ضمن اعلام اسامی چهارنفر از اعضای اعدامی گروهی مسلح، درباره اعترافات رجوی و همکاری‌های وی با ساواک توضیح‌داده و اعلام کردند که اطلاعات وی درباره کادرها و اعضای بازداشت‌شده و نشده بسیار ارزشمند بوده است و حتی کروکی محل اقامت آن‌ها را به تفصیل بیان کرده است. ارتشبد نصیری، رئیس سازمان امنیت نیز در نامه‌ای که به دادرسی ارتش می‌نویسد، مسعود رجوی را همکار ساواک دانسته است و اعلام کرده که «در جریان تحقیقات کمال همکاری را در معرفی اعضای سازمان مکشوفه به‌عمل‌آورده و اطلاعاتی که در اختیار گزارده از هر جهت در روشن‌شدن وضعیت شبکه مزبور مؤثر و مفید بود؛ لذا به‌نظر این سازمان، استحقاق ارفاق و تخفیف مجازات را دارد.» بدین‌ترتیب با پیشنهاد عفو ملوکانه محمدرضاشاه، رجوی با یک‌درجه تخفیف، از اعدام رهایی جست. هر چند بعد از انقلاب نشریات سازمان در خارج از کشور تلاش‌های برادر وی کاظم رجوی و فشار بین‌المللی را دلیلی برای اعدام‌‌نشدن وی دانسته‌اند، اما هیچ‌گاه توضیح ندادند چرا این فشارهای بین‌المللی تنها باعث جلوگیری از اعدام رجوی شد و نه دیگران. منبع: هابیلیان habilian ir/fa/vije/vijenameha/Vijenameha/v019_hayate_bisamar/page05_04 html