خداوند می‌گوید من از روح خودم در انسان دمیدم پس چگونه در آخرت می‌خواهد روح خودش را عذاب بدهد؟ 🌺اضافه ضمیر متکلم (اول شخص) به روح (روحی) از نوع «اضافه تشریفیه» است، بنابراین نه به معنای «ملکیت» است و نه به معنای «جزئیت در وجود». 🌺نظیر آن را در «شهر اللّه»، «بیت اللّه» و امثال آن می‌توان یافت. زیرا می‌دانیم همه ماه‌ها و همه مکان‌ها از آن خداست، لیکن وقتی بالخصوص گفته می‌شود «خانه خدا» یعنی خانه‌ای که از نظرشرف و منزلت، چنان با عظمت است که هیچ طرف نسبت و اضافه‌ای غیر از خداوند ندارد. 🌺بر این اساس مفهوم آیه این می‌شود که: در او روحی که از نظر شرافت، اهمیت و توانمندی‌ها تنها به من قابل انتساب است دمیدم. 🌺اما این انتساب به معنای حلول روح خدا در انسان نمی‌باشد بلکه روح انسان همچون جسم او مخلوق خداست و به هر مقدار این مخلوق سیر ملکوتی داشته باشد انتساب او به خداوند شدیدتر می‌شود و به عنوان عبد خدا و خلیفه خدا از او یاد می‌شود و به هر مقدار از معنویت و انسانیت دور شود از رحمت خدا در دنیا و آخرت بیشتر دور می‌شود و از چنین انسانی به عنوان چهارپایان و یا حتی پست‌تر از چهارپایان یاد می‌شود. 🌺بنابراین ورود مخلوق خدا به جهنم به معنای ورود یکی از تجلیات فعل خداوند است نه به معنای ورود ذات خداوند باشد. 🍃🌹 @dobare_zendegi 🌹🍃