دختر آسـمانـی
به فدای نخ آن شال سیاهت، به فدای رخت ای ماه! بیا، صاحب این بیرق و این پرچمو این مجلس و این روضه و این بزم تویی. آجرك الله! عزیز دو جهان یوسف درچاه، دلم سوخته از آه نفس های غریبت  دل من بال كبوتر شده، خاكستر پرپر شده، همراه نسیم سحری، روی پر فُطرُس معراجْ نفس گشته هوایی و سپس رفته به اقلیم رهایی، به همان صحن و سرایی  که شما زائر آنی و خلاصه شود آیا كه مرا نیز به همراه خودت زیر ركابت ببری تا بشوم كرب و بلایی... @dokhtar_asemooni313
30 مشاهده