ایه های جنون قسمت 296 بعد از یہ مدت فهمیدم هادے بہ هیچ دخترے علاقہ ندارہ و من اشتباہ برداشت ڪردم! لبخند میزند:پس چرا نمیخواست ازدواج ڪنہ؟! دیگر نمیتوانم بغضم را ڪنترل ڪنم،قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمم مے چڪد:مدافع حرم بود! نمیخواست تا وقتے سوریہ ست ڪسے رو درگیر خودش و شرایطش ڪنہ! لبخندش عمیق تر میشود:بهش علاقہ مند شدے؟! بے اختیار مے خندم:آرہ! چون فهمیدم هیچ شباهتے بہ پدرم ندارہ اصلا هادے شبیہ هیچڪس نبود! روز بہ روز بیشتر بهش علاقہ مند میشدم و ڪم ڪم متوجہ شدم اونم بهم علاقہ دارہ! بہ چشمانم زل میزند:چرا بہ هادے علاقہ مند شدے؟! یعنے چے باعث شد فڪر ڪنے هادے میتونہ همون مردے باشہ ڪہ دوستش داشتہ باشے و بخواے زندگے تو ڪنارش بسازے؟ ڪمے مڪث میڪنم و چند لحظہ بعد مے گویم:ایمانش،اخلاقاے خاصش و اینڪہ نشون داد میتونہ تڪیہ گاہ محڪم و خوبے باشہ! _بهت گفت ڪہ دوستت دارہ؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهم هم زمان قطرات اشڪ بارش مے گیرند:نہ! نزدیڪ اعزام شدنش بہ سوریہ خواست ڪہ خوب فڪر ڪنم میتونم با یہ مدافع حرم زندگے ڪنم یا نہ؟! اولش مے ترسیدم،از شرایطش و نبودنش مے ترسیدم! میخواستم بگم نہ و بعد از تموم شدن مدت صیغہ فراموشش ڪنم اما نتونستم! نتونستم از هادے دل بڪنم! لبخند ڪم رنگے میزند و دستانش را تڪان میدهد:ازش نخواستے بین تو و مدافع حرم بودن یڪے رو انتخاب ڪنہ؟! سرم تڪان میدهم:نہ! _چرا؟! _اگہ هادے مدافع حرم نبود و تازہ تصمیم گرفتہ بود برہ شاید پشیمونش میڪردم و میگفتم همینجا جهاد فرهنگے ڪنہ اما هادے مدافع حرم بود انتخابشو ڪردہ بود رفتہ بود تو دلِ جنگ و همہ چے رو دیدہ بود! نمے شد حالا ڪہ انقدر بہ خدا نزدیڪ شدہ برش گردوند! نہ هادے حاضر میشد برگردہ نہ من میتونستم پا روے اعتقادات و عشقم بہ اهل بیت بذارم! هادے رو میخواستم با هر شرایطے! _خب! _هادے اعزام شد سوریہ،نمیتونم بگم اون روزا چطور بهم گذشت! هر لحظہ دلهرہ و نگرانے و ترس ڪہ الان خوبہ؟! چیزیش نشدہ؟! نڪنہ اینے ڪہ زنگ زدہ میخواد خبر شهادت هادے رو بدہ؟! نڪنہ اونے ڪہ پشت در منتظرہ و دارہ زنگ میزنہ از نیروهاے نظامیہ و اومدہ بگہ هادے پر ڪشید! دلخوشیم فقط هر چند روز یہ بار زنگ زدناش بود و چند دقیقہ شنیدن صداش! اینڪہ حالش خوبہ! هنوز برام نفس میڪشہ! وقتے اعزام شد دفعہ ے اولے ڪہ بهم زنگ زد رسما خواستگارے ڪرد! بہ اینجا ڪہ مے رسم همراہ با اشڪ مے خندم و ادامہ میدهم:منم جواب مثبتو بهش دادم بهش گفتم منتظرم برگردہ و زندگے مونو باهم بسازیم! همہ چے خوب بود،فقط چند روز موندہ بود ڪہ برگردہ... مڪث میڪنم و لبانم را گاز مے گیرم،سمانہ عادے مے پرسد:چہ اتفاقے افتاد؟! نگاهم را بہ دستان لرزانم مے دوزم:خبر شهادت هادے رو برام آوردن! لرزش دستانم همراہ اشڪ هایم شدت مے گیرند،سمانہ سریع جعبہ ے دستمال ڪاغذے رو بہ سمتم مے گیرد و لب میزند:نمیتونم بگم متاسفم! لبخند تلخے میزنم و سرم را بلند میڪنم:متوجهم! همہ اولش درگیرن بهت تبریڪ بگن یا تسلیت! یڪ دستمال ڪاغذے برمیدارم و تشڪر میڪنم،سمانہ مے پرسد:چند وقت از شهادتش میگذرہ؟! دستمال ڪاغذے را روے گونہ هایم مے ڪشم:یڪ سال و دوماہ! نگاهے بہ ساعت مچے اش مے اندازد و مے گوید:از شهادت هادے بہ بعد احساس ڪردے دیگہ هیچ امید و هدفے ندارے درستہ؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم،انگشتانش را درهم قفل میڪند و ادامہ میدهد:بعد از هادے احساس میڪنے بعد از این همہ ناراحتے و سختے شڪستے! در واقع رفتن هادے بدترین ضربہ اے بودہ ڪہ بہ روح و قلبت خوردہ! با بغض مے گویم:دقیقا! نفس عمیقے میڪشد:پس موضوع اصلے اے ڪہ تو رو منزوے ڪردہ در قید حیات نبودن هادیہ! چند دقیقہ بہ پایان وقتمون موندہ آیہ جان! نمیخوام تو این دو روزے ڪہ بہ ڪنڪورت موندہ دوبارہ فڪر و قلبت درگیر اتفاقات گذشتہ بشہ و تمرڪزتو براے جلسہ ے ڪنڪور از دست بدے! توصیہ م اینہ ڪہ همین الان بہ روزبہ زنگ بزن و براے این دو روز مرخصے بگیر و ریلڪس ڪن! تمرڪزتو فقط و فقط براے ڪنڪور بذار! میخوام با روحیہ ے عالے و تمرڪز زیاد بهترین نتیجہ رو بگیرے و هفتہ ے بعد ڪہ بہ دیدنم میاے بگے ڪہ احساس میڪنے قرارہ یہ نتیجہ ے خوب بگیرے! برات یہ سرے برنامہ ے ورزشے و غذایے مینویسم ڪہ استرستو ڪمتر ڪنن و بہ تقویت حافظہ و تمرڪزت ڪمڪ ڪنن! فقط یادت باشہ این دو سہ روز فقط حق دارے بہ خودت فڪر ڪنے و موفقیتت تو ڪنڪور! نہ هیچڪس و هیچ چیز دیگہ اے چہ خوب چہ بد! فقط بہ آیہ و هدف و تلاشش فڪر میڪنے همین! با تحڪم اضافہ میڪند:باشہ؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:باشہ! لبخند گرمے بہ رویم مے پاشد:عالیہ! # ادامه دارد... ✍نویسنده:لیلے سلطانے