🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_341 اخم مے ڪنم:چے میگے تو؟! صدایش هنوز ڪمے لرز دارد:همین ڪہ گفتم! فراموش ڪن یہ روزے من روزبہ رو دوست داشتم! بعدش ببین میخوایش یا نہ؟! لبخند میزنم:خل شدے تو! قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمش مے چڪد:بہ خدا اون روز ڪہ جلوے در خونہ تون دیدمش بہ دلم افتاد! طرز نگاہ ڪردنش بہ تو یہ جورے بود! نگو ڪہ تو اون نگاهو ندیدے و معنے شو نفهمیدے؟! قاطعانہ و محڪم مے گویم:ازش خواستم دیگہ باهام ڪارے نداشتہ باشہ! یہ ماهے هست هیچ خبرے ازش نیست! گفتم ڪہ الڪے یہ چیزے پروندہ! همراہ اشڪ مے خندد:تو پروندیش ڪلہ شقِ من! مطمئنم اصلا نخواستے فڪر ڪنے خودت میخوایش یا نہ یا اینڪہ بشناسیش ببینے چطور آدمیہ! اول با خودت گفتے نمیخوامش چون مطهرہ دوستش داشتہ بعدش گفتے بخاطرہ هادے ازدواج نمیڪنم! اشتباہ میڪنم؟! آب دهانم را قورت میدهم و دستش را رها میڪنم،ادامہ میدهد:یڪ سال و نیمہ براے خودت زندگے نمیڪنے! براے عذاب وجدان و تفڪرات اشتباهے ڪہ دیگران برات بہ وجود آوردن دارے زندگے میڪنے! با حرص مے گویم:بس ڪن مطهرہ!مسائلو با هم قاطے نڪن! محڪم مے گوید:بس نمیڪنم! این همہ تو منو نصیحت ڪردے و من گوش دادم یہ بارم تو گوش ڪن! چرا وقتے اسم خواستگار میاد گارد میگیرے و مے ترسے؟! چرا از ازدواج ڪردن مے ترسے؟! تو مسئلہ ت دلتنگے و فراموش نڪردن هادے نیست آیہ! مے ترسے! مے ترسے چہ الان چہ سال بعد چہ دہ سال بعد بخواے حتے بہ ازدواج ڪردن فڪر ڪنے بہ هادے خیانت ڪردہ باشے! از روزبہ هم ترسیدے!ترسیدے بہ من خیانت ڪردہ باشے! ترساے الڪے براے خودت بہ وجود آوردے!ترسایے ڪہ از اعتقادات و حرفاے اڪثر مردم تو قلب و ذهنت بہ وجود اومدہ! نہ عزیزِ من! اون مردم بہ فڪر تو نیستن! بہ فڪر اینن خودشون چطور مے پسندن تو زندگے ڪنے! اگہ خلاف پسندشون زندگے ڪنے ڪلے حرف و تهمت و قضاوت بارت مے ڪنن! چند نفر از اون مردم با خودشون فڪر مے ڪنن یہ آیہ اے تو هیجدہ سالگے تازہه داشتہ بہ یہ مردے علاقہ مند میشدہ اون مردو از دست دادہ و چے ڪشیدہ؟! چند نفرشون تنهاییا و درداے تو رو میفهمن دختر؟! چند نفرشون درڪ میڪنن تو الان جوون و زندہ اے؟! فڪرتو مطابق اونا تنظیم ڪردے ڪہ بهت نگن بہ هادے خیانت ڪردے؟! ڪدوم خیانت آیہ؟! مگہ خدا تو قرآنش راجع بہ تجدید فراش نگفتہ؟! ڪدوم شرع و قانونے میگہ اگہ تو بخواے هر زمانے ازدواج ڪنے بہ هادے خیانت ڪردے؟! هادے اینطور راضیہ؟! چرا رضایت مردم برات مهم شدہ؟! بغض گلویم را مے فشارد،ادامہ میدهد:آرہ عزیزم! برو یڪم از دردات براشون بگو یا چند قطرہ اشڪ مے ریزن و دلشون برات مے سوزہ و دو روز بعد یادشون میرہ! یا میگن ضعیفے! مطمئنم تو از این لاڪ بیاے بیرون و مثل سابق بشے روح هادے شاد تر و راضے ترہ! سرِ قضیہ ے روزبہ هم ترسیدے ڪہ من چے فڪر میڪنم! اگہ بقیہ بفهمن چے فڪر مے ڪنن؟! تو بہ من خیانت نمے ڪنے آیہ! مگہ موقعے ڪہ من روزبہ رو دوست داشتم سعے ڪردے توجهشو جلب ڪنے یا بهش علاقہ مند شدے؟! نمیگم سر قضیہ ے روزبہ ناراحت نشدم! نمیگم برام مهم نیست! نہ! ولے میخوام زندگے مو اونطور ڪہ بهترہ ڪنار ڪسے ڪہ دوستم دارہ بسازم! اگہ بخاطرہ منہ،بہ روزبہ بدون در نظر گرفتن من فڪر ڪن! غیر از این فڪر میڪنم ڪہ دارے نسبت بهم ترحم و احتیاط میڪنے! اشڪ هایش را سریع پاڪ مے ڪند،نفس راحتے میڪشم. دستم را مے گیرد و آرام مے فشارد،دستش یخ است! _این حرفا تو دلم موندہ بود! میترسیدم بگم‌ ناراحت بشے! دارم مے بینم دارے آب میشے! دوبارہ گردنم را تڪان میدهم،دوبارہ صداے شڪستہ شدن استخوان هایش در گوشم مے پیچد! حرف هایش بے جا هم نیست،نگاهم را بہ چشم هایش مے دوزم،ناراحتے و دلشڪستگے درشان موج مے زند! میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ سریع نگاهش را از چشم هایم مے گیرد و دستم را رها مے ڪند! لیوان را بلند مے ڪند و نزدیڪ دهانش مے برد:بہ جاے شڪلات داغ باید شڪلات یخ بخوریم! لبخند ڪم رنگے میزنم و لیوانم را برمیدارم،همانطور ڪہ نزدیڪ لب هایم مے برمش زیر چشمے بہ مطهرہ نگاہ میڪنم‌. نگاهش را بہ نقطہ اے نامعلوم دوختہ،دیگر شباهتے بہ آن مطهرہ ے آرام و خجالتے ندارد! چند جرعہ از شڪلات داغم را مینوشم،میگوید:بہ حرفام فڪر ڪن باشہ آیہ؟! لیوان را روے میز میگذارم:فڪر مے ڪنم! لبخند تصنعے اے تحویلم مے دهد:میخواستم بگم فردا با من و مامان بیاے بریم براے شب خواستگارے لباس بخرم! سرم را تڪان میدهم و از صمیم قلب مے گویم:باشہ خواهر! دوبارہ دستم را مے فشارد،این بار گرم...! ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے