🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_438 #بخش_دوم سپس موبایل را از ڪنار گوشم جدا میڪنم و داخل ڪیفم بر مے گردانم. پیشانے اے بالا مے اندازم و سر تڪان میدهم. _عجب! عجب از روزگار! چند دقیقہ بعد ماشین مقابل ساختمان توقف میڪند. بعد از حساب ڪردن ڪرایہ ے ماشین وارد ساختمان میشوم. پس از ڪمے وقفہ وارد اتاق دڪتر همتے مے شوم. همین ڪہ نگاهش بہ من مے افتد لبخند عمیقے میزند و از پشت میزش بلند میشود. عینڪش را از روے چشمانش برمیدارد و با دستش بہ مبل اشارہ میڪند. _سلام مامان خوشگل! خوش اومدے! بفرمایید! متقابلا لبخندے بہ رویش مے پاشم،همانطور ڪہ بہ سمتش قدم برمیدارم مے گویم:سلام! ممنون! خداقوت نزدیڪ مبل ڪہ مے رسم نفس عمیقے میڪشم:احساس میڪنم خیلے سنگین شدم! دوبارہ پشت میز مے نشیند:حالت خوبہ؟ حال پسرمون چطورہ؟ چادرم را از روے سرم برمیدارم و مرتب تا میڪنم و روے مبل مے نشینم. _خوبیم! یڪم براے فردا استرس داریم! بے اختیار میخندم و ادامہ میدهم:یڪم ڪہ نہ! خیلے! با دقت نگاهم میڪند:فقط بابت زایمان ترس دارے؟! ڪنجڪاو نگاهش میڪنم:یعنے چے؟! لبخند آرامش بخشے میزند و جواب میدهد:یعنے فقط از زایمان ڪردن ڪہ برات یہ تجربہ ے تازہ ست مے ترسے یا مسائل دیگہ هم آشفتہ ت ڪردہ؟ مثل سنگینے اتفاقات گذشتہ! حضور نداشتن همسرت! با استرس انگشتانم را در هم قفل میڪنم. _همہ ش! استرس زایمان! اتفاقات تلخے ڪہ افتادہ! نبودن روزبہ! بیمارے بابا محسن!‌ برگشتن نورا! مشڪلات جدید مریم! دستش را زیر چانہ اش میزند و با حوصلہ مے پرسد:دوست دارے اول راجع بہ ڪدومشون حرف بزنے؟ ڪمے فڪر میڪنم و سپس جواب میدهم:نمیتونم رفتن یهویے نورا رو قبول ڪنم! از طرفے دوست دارم دوبارہ دور هم جمع بشیم.‌ بابا هنوز نمیدونہ نورا با من و مامان ارتباط گرفتہ. فڪر نڪنم خوب ازش استقبال ڪنہ! _نورا بهت نگفت چرا یهو رفت؟ _چرا گفت! _خب! شانہ اے بالا مے اندازم:میگفت خستہ شدہ بود! دیگہ ڪشش مشڪلات خونہ رو نداشت! دلش آرامش و تنهایے میخواستہ! از خانوادہ و جو نا بہ سامونش بریدہ بودہ! مهربان مے گوید:شاید حق داشتہ! حق داشتہ ڪم بیارہ! اونطور ڪہ تعریف میڪردے نورا هیچ گلہ و شڪایتے نمے ڪردہ،هیچ واڪنشے در برابر سختے ها نشون نمیدادہ. همیشہ حفظ ظاهر میڪردہ،چون نتونستہ درست واڪنش نشون بدہ و خواستہ مثلا صبورے ڪنہ،همہ ے ناراحتے ها رو توے خودش ریختہ. انقدر ناراحتے ها روے قلب و ذهن و روحش تلنبار شدہ ڪہ با یہ تلنگر واڪنش نادرستے نشون دادہ! در واقع از همہ چیز فرار ڪردہ! از پدرے ڪہ اذیتش میڪردہ،از مادرے ڪہ نتونستہ جو رو براے دختراش سالم نگہ دارہ،از خواهراش ڪہ مثل خودش آزار دیدہ بودن،از برادرے ڪہ حاصل تعصبات پدرش بودہ! نورا از مشڪلاتے ڪہ نتونستہ بود باهاشون خوب مواجہ بشہ حتے از چیزایے ڪہ اونو یاد مشڪلاتش مینداختن فرار ڪردہ! متفڪر نگاهش میڪنم،چشمڪے نثارم میڪند:یڪم بهش حق بدہ و ڪمڪ ڪن بہ جمع خانوادہ برگردہ! لبخند‌ ڪم رنگے میزنم:بهش فڪر میڪنم! _دیگہ؟ لبخندم را سریع جمع میڪنم! _براے مریم‌ نگرانم! خواهر بزرگم! _راجع بهش گفتہ بودے! انگشتانم را همراہ پاهایم آرام تڪان میدهم. _حدود دوسال پیش باردار شدہ بود،نتونست جنین رو نگہ دارہ و سقط ڪرد. اون موقع تصمیم گرفتہ بود از همسرش جدا بشہ. قضیہ باردارے و بعد سقط جنینش باعث شد همہ چے در هم برہ و فراموش بشہ. دوبارہ یہ زمزمہ هایے پیچیدہ ڪہ میخواد از همسرش جدا بشہ. جو خونہ یڪم بہ هم ریختہ! با همسرش خیلے اختلاف دارہ فڪر ڪنم بخاطرہ مراعات حال من نمیاد خونہ مون ڪہ با بابا جر و بحثش نشہ! لبش را با زبان تر میڪند:حتما مجابش ڪن پیش یہ روانشناس خوب برہ و با سنجیدن ڪامل تصمیم قطعے بگیرہ! نفس عمیقے میڪشم:باید بعد از بہ دنیا اومدن امید مفصل باهاش صحبت ڪنم! _از خودت بگو! نفسم را آرام بیرون میدهم‌ و زمزمہ میڪنم:خودم؟! نگاهم را بہ گوشہ ے میز مے دوزم. _معلقم! بین ڪلے خاطرہ! میون یہ عالمہ عذاب وجدان! براے خودم! روزبہ! امید! بابا محسن و سمانہ! فرزاد! سامان! فڪر نمے ڪنم حالا حالاها بتونم با مرگ روزبہ و اشتباهات خودم ڪنار بیام! سریع با تاڪید مے گوید:تلقین منفے ممنوع! سرم را بہ نشانہ ے تاسف تڪان میدهم:عذر میخوام اما‌ نمے... نمیگذارد حرفم را ادامہ بدهم و جدے تر مے گوید:همین الان گفتم تلقین منفے ممنوع! سرم را بلند مے ڪنم و بہ چشمانش خیرہ میشوم:دوست ندارم فردا برسہ! بدون واڪنش خاصے فقط تماشایم میڪند. ادامہ میدهم:هنوز نتونستم برم سر مزارش! مے ترسم! بدجورے ام مے ترسم! مے ترسم ترڪاے قلبم ڪامل بشڪنن و دیگہ هیچوقت بند نخورن! مے ترسم دووم نیارم! بہ خودم میگم آیہ! احمقانہ خوب بخواہ! احمقانہ امیدوار باش! _چرا مے ترسے؟ ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے