📚 ﷽ 📚 ⛔️ خویش بیش‌انگاری! (بارگذاری مجدّد) 🔹سلبریتی، تبلوّرِ محبوبیّت و تعیّن اقبالی است عمومی در نبودِ فضیلتِ اخلاقی یا وزانتِ اندیشگی و عمقِ دانشی! محبوبیّتی است ناشی از قلوهٔ لب و قوسِ کمر و انحنای باسن و سیمای محشر و وَرزِ ماهیچه و تواناییِ گل‌زدن و تبحّر در ادا درآوردن بر پردهٔ سینما و هنر. 🔹مصیبت آن‌جاست که احرازِ چنین اقبالی متضمّنِ توهّمی ناشی از توجّه، و احصاءِ تصوّری کاذب از خود و وزن و نقش و جای‌گاهِ خود است، که بر نشستن آن موجودیّتِ متوهّم بر کرسیِ اندرز و خطابه و دادنِ راه‌کار و انشای توصیه و ابرازِ لحیه و آن ترّهات و هَجویات را دانش و پژوهش پنداشتن، مُنجر می‌شود! 🔹فرآیندی که محصولش شهرآوردی است با سیکلی معیوب که طیّ آن چهار تا بچّه و مُشتی جوانکِ هیجان‌زده به اعتبارِ ابزارِ مدرنیسم و از جوارِ بهجتِ جوانانه در فضاهای‌ مَجازی، تریبون‌دار شده و جسورانه مرتکبِ صدورِ توصیه و ارتکابِ راه‌کار و مشاوره در اندازه‌های ملّی و بین‌المللی می‌گردند! 🔹دنیای مدرن مُبدّل به دنیائی کُمیک توأم با تراژدی شده؛ بلبشویی که معلوم نیست می‌بایست بر ابتذالش خندید یا بر نزاریش زارزار گریست؟ 🔹مشکل آن‌جاست که سلبریتی‌های مزبور، بازیِ مذکور را جدّی گرفته و خُلدآشیانه و جنّت‌مکانانه برای اُمّت‌شان فتواهای سیاسی و علمی و پزشکی و پژوهشی صادر می‌فرمایند! 🔹بر سردرِ اتاقِ مدرنیسم بنویسید: سرزده وارد مشو میکده حمام نیست! ورود به این ساحت، مستلزمِ صاحب‌صلاحیتی است. چاقویی را می‌مانَد که بجای دستانِ جرّاحی حاذق و زبردست، در دستِ ناشيان و نوباوگانی قرار گرفته که یا به خود آسیب می‌زنند و یا جامعه را از جوارِ توهّمات و سوپرمن انگاشتی‌های خود، مبتلابهِ آفات و سیّئات می‌کنند. @sulookmanavi