✍عربده‌ی نفسانیّت در کوچه و خیابان ۱. در تهران و سایر شهرها و حتی کوچه پس کوچه های این کشور صاحب الزمان عج روزانه‌ صحنه‌های شرم‌آوری از «کشف حجاب» و «کشف بدن» و مناسبات دیگر را می‌بینیم که گزندگی و تلخی‌شان، وصف‌شدنی نیست. هرچه گذشته و باز هم بگذرد، هرگز «تجاهر به معصیت» - و نه‌فقط معصیت - در کام ما، عادی نخواهد شد. ما با فسق اجتماعی، خو نمی‌گیریم. ما رنج می‌بریم و می‌‌گدازیم. اما انگار همگان می گویند بگذارید مردم شاد باشند به مردم گیر ندید بگذارید مردم زندگی‌شان را بکنند . چقدر ساده اندیشی و ساده انگاری از این همه مکر شیطان و شیطان چقدر خوشحال از حال و روز ما . ۲. «فریاد»، جرم است و «تذکر»، محکوم. فقط آهی سرد از عمق سینه‌مان برمی‌آوریم و درد را نجوا می‌کنیم.‌ جرعه‌جرعه، جام زهر می‌نوشیم و دم بر نمی‌آوریم. حتی از «سخن»، فاجعه می‌سازند و آتش فتنه می‌افروزند. ۳. در حیرت هستیم از این همه «بی‌حیایی زنان» که از مردم مسلمان پروا ندارند و «بی‌غیرتی مردان‌»شان که ناموس‌شان را به نمایش چشم‌های بیگانه نهاده‌اند. کوچه و خیابان، بازار حراج عفت شده است و تساهل، سکه‌‌ی رایج. حرام و‌ حریم و حرمت و حیا را یک‌جا بلعیده‌اند و مستانه، ابلیس را در آغوش خویش فشرده‌اند. به چشم‌ها، بدن می‌فروشند و لذت می‌خرند. ۴. عربده‌ی نفسانیت در کوچه و خیابان، فرشتگان را رانده و شیاطین را فراخوانده. جنود جهل، جسارت خودنمایی یافته‌ و شریعت را به بازی گرفته‌اند. اقلیت نفسانی و اکثریت نظاره‌گر، ابر سیاه ظلمت را بر آسمان شهر گسترده‌اند. دمل‌های چرکین ترکیده‌اند و به جان جامعه، عفونت پاشیده‌اند. ۵. این اندازه اصرار بر بدن‌نمایی و عریانی به چه سبب است؟! چه لذتی از ابتلای چشم‌ها و وسوسه‌‌ی دل‌ها می‌برند؟! علاج کدام عقده‌ی نهفته را در برهنگی یافته‌اند؟! رسم در برابر خدا ایستادن و چنگ به صورت شریعت افکندن را از که آموخته‌اند؟! چرا در خیابان، نیم‌جامه‌ی شهرت می‌پوشند و بذر شهوت می‌پاشند؟! اسیر کدام جهل هستند که با تجلی هیچ حقیقتی، برطرف نمی‌شود؟! کدام موعظه می‌تواند اینان را از زنجیر میل‌شان رها سازد؟! چرا «زندگی‌»شان در بدن خلاصه شده و‌ «آزادی‌»شان در بدن‌نمایی؟! چرا از «زن»، عروسک خیابانی ساخته‌اند؟!! شیطان کوچه و خیابان و همه جا را عرصه جولان خود دیده و هرچه بی حیایی و ... بیشتر شیطان خوشحال‌تر، هرچه کوچه و خیابان‌ها گناه آلود، شیطان خرسندتر و دین و دینداری و خدامحوری در غربت . حال و روز عجیب و غریبی است روزگار ما . مردم کوفه و سپاه عمر سعد که در کربلا برای کشتن و اسیر کردن اهل بیت و بهترین بندگان خدا بر هم سبقت گرفتند ، همه مسلمان و مومن و قاری قرآن و نماز شب خوان و اهل خدا بودند ولی معرفت و بصیرت به خدا و رسول و اهل بیت نداشتند ،ولی شناس و امام شناس و حق شناس نبودند . چقدر زمزمه می کنیم که ای کاش کربلا بودیم و یاری حضرت سیدالشهداء ع می کردیم ،کوفیان هم چقدر نامه نوشتند تا سبط پیغمبر نایبش را به کوفه فرستاد ولی چه کردند با مسلم ابن عقیل ع قدر نعمت ولایت را ندانیم خداوند نعمت‌ها را می‌گیرد این سنّت لا یتغّیر خداست . ✍️حشم فیروز اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا 🤲