حامد جلالی، مسعود دیانی، نادر طالب‌زاده و حالا فرشاد کلباسی... باید وقت بیشتری بگذارم برای مرور چت‌ها، بالا و پایین کردن گفتگوها، گوش کردن چند باره صوت‌ها، زوم کردن روی عکسها و بعد هی بغض کردن و هی آه کشیدن و هی ای بابا گفتن و بد و بیراه نثار دنیا کردن. نمی‌دانم باید آرزو کنم ای کاش پیام‌رسان‌ها نبودند یا لااقل بعد از مرگ هر عزیز و رفیق و آشنایی گفتگوها را پاک می‌کردند یا نه. نمی‌دانم این مرور هرباره که هی انگار خار از نفس افتاده‌ای را باز در گوشت جابجا می‌کند و تیغ آرام گرفته‌ای را در قلب تکان می‌دهد، خوب است یا بد. نمی‌دانم در این زنده کردن خاطرات، کفه تسکین غم نبود رفیق سنگین‌تر است یا گر گرفتن دوباره داغ جای خالی‌اش. نمی‌دانم... هرچه هست، بهانه دیگری دارم باز برای مرور... ای دنیا... برای رفیق امام حسینی ما صلواتی می‌فرستید؟ ویدئو زحمت محمد بستان‌منش است. @baaghfadak