*«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ» 💠تفسیر سوره حمد (۶۸) الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۲﴾ ستايش خدای را كه پروردگار عالَمیان است (۲) 🔸روایات (۱۵)🔸 🌼اختصاص حمد به خداوند سبحان الامام السجاد علیه السلام: وَ لَوْ دَلَّ مَخْلُوقٌ مَخْلُوقاً مِنْ نَفْسِهِ عَلَى مِثْلِ الَّذِی دَلَلْتَ عَلَیهِ عِبَادَک مِنْک، کانَ مَوْصُوفاً بِالْإِحْسَانِ، وَ مَنْعُوتاً بِالامْتِنَانِ، وَ مَحْمُوداً بِکلِّ لِسَانٍ، فَلَک الْحَمْدُ مَا وُجِدَ فِی حَمْدِک مَذْهَبٌ، وَ مَا بَقِی لِلْحَمْدِ لَفْظٌ تُحْمَدُ بِهِ، وَ مَعْنًى ینْصَرِفُ إِلَیهِ.(فرازی از دعای ۴۵ صحیفه سجادیه) امام سجاد علیه السلام: و اگر مخلوقی مخلوق دیگر را از پیش خود به مثل آنکه تو بندگانت را از سوی خود راهنمایی نمودی هدایت می‌کرد موصوف به احسان، و موصوف به امتنان و بخشش بود، و به هر زبانی مورد ستایش قرار می‌گرفت، پس ستایش فقط تو راست تا آنجا که در حمد تو راهی وجود داشته باشد، و تا آنجا که برای حمد، لفظی که تو به آن ستوده شوی، و معنایی که به حمد منصرف گردد باقی باشد. اشاره: اين كلمات نورانى حاوى دلیل اختصاص حمد به خداى سبحان است، امام سجاد (عليه السلام ) پس از برشمردن نعمت هدايت الهى و علوم ارزشمندى كه بدون تعليم الهى، بشر را ياراى رسيدن به آن نيست، به خداى سبحان عرض مى كند: بارخدايا اگر مخلوقى بتواند از جانب خود چنين هدايتها و معارفى را در اختيار ديگران بگذارد، آن گونه كه تو خلق خود را هدايت و تعليم مى كنى، او نيز سزاوار حمد خواهد بود، ليكن چون همه نعمتها و علوم از جانب توست، پس ‍ ستايش نيز ويژه توست؛ در جمله "فلَكَ الحمدُ" با تقديم "لك" بر "الحمد"، سپاس و ستايش در خداى سبحان حصر شده است. پایان قسمت شصت وهشتم ادامه دارد التماس دعا یوسف شیخ 🔸🔸🔸 🔸🔸 🌏مجتنع اهل البیت علیهم السلام