✍️ «الثقافة الاسلامیة»؛ شش دهه زیست اسلام‌گرایی در بستر نهاد آموزش 👤حامد دهقانی ✂️ برش هایی از متن 🔹 درس «ثقافت اسلامی» با روی کار آمدن امارت اسلامی افغانستان در ۱۳۷۱ش، به منظور اسلامی‌سازی دانشگاه‌ها، در کلیه موسسات تحصیلات عالی در نظر گرفته شد و از آن‌زمان تا امروز این مضمون در افغانستان تدریس می‌گردد. اما این طالبان نبود که ماده درسی «ثقافت اسلامی» را سامان داده بود، بلکه اسلام‌گراهای اخوانی بودند که بسیار پیشتر این مسیر را پرداخته و پیموده بودند. حتی هنوز هم برخی دروسی که در زیرمجموعه «ثقافت اسلامی» در افغانستان تدریس می‌گردد، همان نگاشته‌های چند دهه پیش علمای اخوانی است، همچون درس «خصایص کلی اسلام» که به قلم شیخ یوسف قرضاوی است، گرچه این اثرِ فشرده‌شده بدون آن‌که نامی از قرضاوی برده شود، تدریس می‌گردد. 🔹 اخوان المسلمین، اعم از مصری و غیرمصری، نقش بسیار مهمی در توسعه بوروکراتیک پادشاهی سعودی، به ویژه در زمینه آموزش داشتند. از روزگار ملک فیصل، اخوانی‌ها در تأسیس نهادهای علمی و دانشکده‌ها در عربستان، تنظیم برنامه‌های درسی، تألیف و تدریس کتاب‌های درسی نقش عمده‌ای داشته‌اند، آن هم در زمانه‌ای که سعودی‌ها خود هیچ کس را نداشتند که بتواند این خدمات بزرگ را انجام دهد. 🔹 از همین رو بود که تا همین چند سال پیش حضور نیرو و اندیشه اخوانی در دانشگاه‌های عربستان، به ویژه دانشگاه‌های اسلامی، احساس می‌شد و همین واقعیت بود که بن سلمان را واداشت پس از به قدرت رسیدن، به شدت کمپین اخوان‌زدایی از آموزش عالی را دنبال کند. گرچه پیش از این نیز سیاست سعودی‌گزینی تکمیل شده بود و به ندرت می‌توانستیم استادی غیر سعودی در دانشگاه‌های اسلامی بیابیم، اما ماده درسی «الثقافة الاسلامیة» بی‌آنکه بدیلی داشته باشد، هنوز پابرجا بود و بستر زیست اخوانی‌ها دانسته می‌شد؛ در همین راستا، در فوریه ۲۰۱۸ دکتر احمد العیسی، وزیر آموزش عربستان نامه‌ای فوری برای همه مدیران دانشگاه‌ها ارسال کرده و به ضرورت رسیدگی سریع به بازنگری در محتوای دروس «الثقافة الاسلامیة» به منظور ارتقای فرهنگ اعتدال و هویت اصیل ملی تأکید کرد. 🔗متن کامل این یادداشت را اینجا بخوانید. ©️ @mersadcss 🔷🔷🔷