ای‌پیکر‌برهنه‌ی‌بی‌سر‌من آیا‌تویی‌عزیز‌پیمبر،‌حسین‌ِمن؟ پیدا‌نمی‌کنم‌به‌تنت‌جای‌بوسه‌ای جز‌جای‌تیر‌و‌نیزه‌و‌خنجر‌،حسین‌ِمن بگذار‌تا‌زنم‌به‌گلوی‌بریده‌ات‌بوسه با‌نیابت‌مادرحسین‌ِمن... ای‌بر‌تنت‌سلام،‌جواب‌سلام‌ده ازحنجره‌ی‌بریده‌ به‌خواهر،حسین‌ِمن زخم‌تنت‌ز‌حد‌تصور،‌بوَد‌فزون زخم‌دلت‌هزاربرابر،حسین‌ِمن ترسم‌کشند‌دختر‌مظلومه‌ی‌تو‌را اور‌ا‌نگیر‌این‌همه‌در‌بر،‌حسین‌ِمن برخیز‌و‌بر‌مسافر‌شامت‌اذان‌بگو قرآن‌بخوان،این‌دم‌آخر‌حسین‌ِمن من‌آن‌مسافرم‌که‌ز‌خون‌گلوی‌تو کردم‌خضاب،جان‌برادر،حسین‌ِمن گر‌بی‌تو‌می‌روم‌سفر‌شام،غم‌مخور همراه‌ماست‌شمرستمگر،حسین‌ِمن💔!