اتومبیل جلویی آهسته می‌رفت و من مدام بوق می‌زدم ، اما راه نمی‌داد. داشتم خونسردی‌ام را از دست می‌دادم که يهو چشمم به‌‌ نوشته روی شیشه‌ عقبش افتاد: راننده ناشنواست، لطفا صبور باشید! ديدن این نوشته همه چیز را در من تغییر داد! بلافاصله آرام گرفتم، سرعتم را کم کردم و چند دقیقه با تأخیر به خانه رسیدم اما مشکلی نبود. ✅ ناگهان با خودم زمزمه کردم: اگر آن نوشته پشت شیشه نبود، من صبوری به خرج می‌دادم؟ راستی چرا برای بردباری در برابر مردم به یک نوشته نیاز داریم!؟ ✅ اگر مردم ، نوشته‌هایی به پیشانی خود بچسبانند، با آنها صبورتر و مهربان خواهیم بود؟ نوشته‌هایی همچون : 👇 کارم را از دست داده‌ام در حال مبارزه با سرطان هستم در مراحل طلاق، گیر افتاده‌ام عزیزی را از دست داده‌ام احساس بی ارزشی و حقارت می‌کنم در شرایط بد مالی و ورشکستگی قرار دارم بعد از سال‌ها درس خواندن، هنوز بیکارم مریضی در خانه دارم و صدها نوشته دیگر شبیه اینها. همه درگیر مشکلاتی هستند که ما از آن چیزی نمی‌دانیم. ✅ بیائیم نوشته‌های نامرئی همدیگر را درک کرده و بامهربانی به یکدیگر احترام بگذاریم چون همه چیز را نمی‌شود فریاد زد! ‎‎‌‌‎‎‌🌋 @doostibakhoda