🌺 حدیث اخلاقی جلسه ۳۷: «رسالة حقوق: حقّ حجّ» 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 في الفقیه [رَوَى إِسْمَاعِيلُ بْنُ اَلْفَضْلِ عَنْ ثَابِتِ بْنِ دِينَارٍ] عَنْ سَيِّدِ اَلْعَابِدِينَ عَلِيِّ بْنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) قَالَ:... «وَ حَقُّ اَلْحَجِّ أَنْ تَعْلَمَ أَنَّهُ وِفَادَةٌ إِلَى رَبِّكَ، وَ فِرَارٌ إِلَيْهِ مِنْ ذُنُوبِكَ؛ وَ فِيهِ قَبُولُ تَوْبَتِكَ، وَ قَضَاءُ اَلْفَرْضِ اَلَّذِي أَوْجَبَهُ اَللَّهُ تَعَالَى عَلَيْكَ» 🖊 شرح حدیث: 🍃 دو خصوصیت مهم برای حجّ است: 1⃣ یکی این‌که: ورود بر خدای متعال است، میهمان خدا شدن. 2⃣ دوّم: فرار از ذنوب است، از گناهان است. 🍃 در این روایت کأنّه وعده‌ی مغفرت برای حاجی داده شده است. در حج، قبول توبه است. 🍃 این مراسم و اعمالی که در حجّ وجود دارد که در آن یاد خدای متعال و ذکر الهی موج می‌زند، این بهترین موقعیت است برای توبه و بازگشت، توبه‌ی صادق و واقعی که انسان حقیقتاً از راه خطا برگردد. 🍃 علاوه‌ی بر این‌ها حقّ دیگر حجّ این است که: 3⃣ انسان بداند که این، ادای آن فریضه‌ای است که خدای متعال آن را واجب کرده است و بر گردن انسان گذاشته است. 🍃 چنان‌چه انسان با توجّه به این حقّ بزرگی که حج دارد، وارد عرصه‌ی حج بشود و اعمال را شروع کند، آن وقت بهره‌ی وافی خواهد برد، حقیقتاً از حج بهره‌مند خواهد شد. شاید یک علّتی که انسان می‌بیند کسانی حج می‌کنند، برمی‌گردند، چیزی بر معنویت آن‌ها افزوده نشده، دستشان پر نیست؛ 🌱 ای از سفر حجاز برگشته با کِبر و غرور و ناز برگشته! 🍃 تنها چیزی که با خودشان می‌آورند، همین عناوین ظاهری است. بعضی از روی ناچاری، بعضی به خاطر بعضی انگیزه‌های حقیر، گردش، عنوان، پول، این‌ها حج نیست، این‌ها حج نمی‌شود، این‌طور حجّ انسان را به آن مرتبه‌ی مقرّری که خدای متعال در حج برای انسان قرار داده است، به آن مرتبه نمی‌رساند. 🍃 امّا اگر حقّ حجّ دانسته شد همین‌طور که در فقرات شریف این روایت بود، آن وقت حجّ حجِّ خوبی خواهد شد. انسان که به ضیافت الهی وارد می‌شود، بداند که این فرار از گناه است؛ چون روال زندگی معمولیِ ما آمیخته و آلوده است، این روال به هم می‌خورد، انسان وارد یک مرحله‌ی دیگری می‌شود. 📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ صفحه ۶۹۳؛ فیض کاشانی 📆 دوشنبه، ۴ مهر ۱۳۹۰ (جلسه ۴۳۰ مکاسب محرّمه)