حکمت ۲۶۰ #نهج_البلاغه علی (ع) فرمود : بسا کسی که با احسانی(که خدا به او کرده است) فریب خورد و بسا كسى كه بخاطر خطاپوشى خداوند مغرور مي‌شود و بسا كسی كه خداوند نام نيكش را بر زبان‌ها اندازد و فريفته می‌شود خداوند هيچكس را به آزمايشى همچون مهلت‌دادن نیازموده است. سید رضی می گوید : این سخن امام درکلمات گذشته آمده بود و در اينجا با اضافاتی نيكو و سودمند تکرار شد. الحکمة ۲۶۰ وقال عليه السلام : كَمْ مِنْ مُسْتَدْرَجٍ بِالاْحْسَانِ إِلَيْهِ، وَمَغْرُورٍ بِالسَّتْرِ عَلَيْهِ، وَمَفْتُونٍ بِحُسْنِ الْقَوْلِ فِيهِ، مَا ابْتَلَى اللهُ سُبْحَانَهُ أَحَداً بِمِثْلِ الاْمْلاَءِ لَهُ. قال الرضى : و قد مَضى هذا الكلام فيما تقدم، إلاّ أن فيه هاهنا زيادة مفيدة