درباره اون سوال که کودک ده ساله نافرمان و لجباز داشتن، میخواستم بگم وقتی کودک شون از مدرسه میاد، برن بغلش کنن و حال و احوال کنن با لبخند و هم زمان که کودکشون میخواد مانتوشو بندازه رو زمین دستشو و مانتو رو با ملایمت بگیرن و همراهیش کنن برای آویز کردن لباسش و روز دوم هم که از مدرسه اومد و بغلش کردن بگن ممنونم که لباستو مثل دیروز آویز میکنی(این نوع بیان کودک با خودش میگه مامانم نگاه و توقع خوب داره بهم اما اگه بگیم مثل روزا پیش نندازی زمین بذار رو آویز میگه سطح توقعشون که همون دید منفی قبل هست بذار کار راحت تر رو انتخاب کنم یعنی شلخته بودن رو) و بعد از استراحت و خوراکی خوردن باهم برن تو اتاق کودک و همزمان ازش درباره موضوعات مورد علاقه اش درباره دوستاش با شادی و هیجان بپرسن و گوش بدن بهش و همزمان که خودشون نشستن به گوش دادن، خیلی ریز وسایل رو بدن به دخترشون و بگن بذار اینو تو کشو خب برام بازم تعریف کن... این توجه و گوش دادن خیلی سرگرم کننده هست برا جمع و جور کردن اتاق دفعه دیگه هم که بخواد حرف بزنه و شنیده بشه حتی شاید خودش پیشنهاد بده که مامان بیا بریم تو اتاقم حرف بزنیم و ناخودآگاه همزمان جمع و جور کنه و کوچکترین کار مثبت شود با خواهر ۴ساله شو ببینید و تعریف کنید و حتی به دیگران بگید که دخترم این کار خوب رو کرد برا خواهرش و کارها بدشو چشم پوشی کنید. "دوتا کافی نیست"| عضو شوید👇 http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075