تکالیف سالک الی الله از دیدگاه فیض کاشانی حقیقت عرفان تربیت نفس است و عارف کسی است که نفسش را تربیت کرده باشد؛ با تربیت نفس آدمی صاحب بصیرت قلبی می شود. اما صرف اشتغال به مباحث مغلق و پیچیده و در پی آن گرفتار عجب و خودبرتربینی و فضل فروشی شدن و فضل خود را به رخ دیگران کشیدن و دیگران را بی سواد و محجوب و مهجور خواندن و خود را رسیده به قله معرفت دیدن ربطی به عرفان و اخلاق و معنویت ندارد، بلکه کاملا در نقطه مقابل آن است. ملامحسن فيض کاشانی در «رسالۀ زاد السالک»، عمده وظايف و تکاليفي را که سالک الي الله بايد بدان پايبند باشد برمي‌شمرد. به بيان وي، محصَّل آنچه را که «از روايات معتبره به طريق اهل‌بيت استفاده مي‌شود، از اموري که سالک را لابد است از آن، و اخلال به آن به‌هيچ‌وجه جايز نيست بعد از تحصيل عقايد حقه، 25 چيز است». ما در اينجا فهرست اين تکاليف را با حذف توضيحات فيض نقل مي‌کنيم: اول: محافظت بر صلوات خمس [نمازهاي واجب پنج‌گانه]، اعني گزاردن آن در اول وقت به جماعت و سنن و آداب؛ دوم: محافظت بر نماز جمعه و عيدين و آيات با اجتماع شرايط؛ سيوم: محافظت بر نماز معهودۀ رواتب يوميه [نمازهاي نافله]؛ چهارم: محافظت بر صوم ماه رمضان و تکميل آن؛ چنان‌که زبان را از لغو و غيبت و... و ساير اعضا را از ظلم و خيانت... ضبط کردن؛ پنجم: محافظت بر صوم سنت که سه روز معهود است از هر ماهي؛ ششم: محافظت بر زکات؛ هفتم: محافظت بر انفاق حق معلوم از مال؛ هشتم: محافظت بر حجة الاسلام [حج تمتع]؛ نهم: زيارت قبور مقدسۀ پيغمبر و ائمه، خصوصاً امام حسين؛ دهم: محافظت بر حقوق اخوان و قضاي حوايج ايشان؛ يازدهم: تدارک نمودن هرچه از مذکورات فوت شده باشد؛ داوزدهم، اخلاق مذمومه... از خود سلب کردن... و اخلاق پسنديده... برخود بستن؛ سيزدهم: ترک منهيات جملةً؛ چهاردهم: ترک شبهات؛ پانزدهم: در مالايعني خوض نکردن [دوري از سخنان و کارهاي بيهوده]؛ شانزدهم: کم خوردن و کم خفتن و کم گفتن؛ هفدهم: هر روز قدري از قرآن تلاوت کردن؛ هيجدهم: قدري از اذکار و دعوات ورد خود ساختن در اوقات معينه؛ نوزدهم: صحبت عالم و سؤال از او و استفاده از علوم دينيه؛ بيستم: با مردمان به حسن خلق و مباسطت مباشرت کردن؛ بيست و يکم: صدق در اقوال و افعال؛ بيست و دوم: توکل بر حق‌تعالي کردن در همۀ امور؛ بيست و سوم: بر جفاي اهل و متعلقان صبر کردن... و بدخويي نکردن؛ بيست و چهارم: امر به معروف و نهي از منکر به قدر وسع و طاقت کردن؛ بيست و پنجم: اوقات خود را ضبط کردن و در هر وقتي از شبانه روز وردي قرار دادن. ملامحسن فيض کاشانی، «رسالۀ زاد السالک»، در: محمد فنايی اشکوری، عرفان اسلامی در متون عالمان شيعی، ص۱۵۹ـ۱۷۲و ص۲۸۲ـ۲۹۵. http://eitaa.com/dreshkevari