دادگاه های تفتیش عقاید در اروپای دورۀ رنسانس دادگاه های تفتیش عقاید یا بازجویی دینی (inquisition) در اروپای مسیحی افراد را به جرم بدعتگذاری و کفر شنکجه و مجازات می کردند. در سال 1252 میلادی کلیسا فتوا به اعدام بدعتگذاران را از طریق سوزاندن صادر کرد که در پی آن جمع بی شماری از اندیشمندان و مردم عادی و پیروان ادیان و مذاهب دیگر مانند پروتستان‌ها، یهودیان و مسلمانان به¬شدیدترین وجه مجازات شدند. این دادگاه ها در فرانسه تا زمان انقلاب فرانسه و در ایتالیا و پرتقال تا نیمۀ قرن نوزدهم برپا بود. یکی از کسانی که در دادگاه تفتیش عقاید محکوم شد جوردانو برونو Giordano Bruno (1600-1548) کشیش، فیلسوف و کیهان شناس ایتالیایی بود که به جرم داشتن عقایدی مخالف با آموزه های کلیسای کاتولیک از جمله اعتقاد به زمین مرکزی با موافقت پاپ کلمنت هشتم در شهر رم سوازنده شد که به این جهت به شهید راه علم مشهور شد. برخی علت محاکمه و اعدام او را نه نظریه زمین مرکزی بلکه دیدگاه های اعتقادی او و انتقادهایش به کلیسا می دانند. دانشمند دیگر میشل سروه (Michael Servetus) پزشک معروف اسپانیایی به جهت انتقاد از نظریۀ تثلیث در 1553 توسط کالونیست ها محکوم به مرگ و در آتش سوزانده شد. فیلسوف و دانشمند دیگر بنام وانینی (Lucilio Vanini ) ایتالیایی به خاطر عقایدش ابتدا زبانش را بریدند و سپس در سال 1619 او را زنده در آتش سوزاندند. حتی نقد ارسطو نیز جرمی بود که مجازات سنگین داشت، چنانکه پیر لارامه که کتابی در نقد ارسطو نوشته بود کتابش را آتش زدند و خودش را نیز پس از شکنجه های بسیار کشتند. طی دورۀ اصلاح دینی در دو قرن 750 هزار نفر به جرم کفر کشته شدند. هزاران کتاب و نویسنده در آتش سوزانده شد. و البته بین پروتستان ها و کاتولیک ها از جهت اعمال این خشونت ها فرقی نبود. 🟢#محمدفنائی_اشکوری http://eitaa.com/dreshkevari