بنده یک پسر دو سال و نیمه دارم که بسیار بازیگوش است. دست به کارهایی می‌زند که می دانم می خواهد دنیای اطرافش را کشف کند ولی من کشش این کارهای او را ندارم مثلا تخم مرغ ها را میشکند اگر چیز رنگی ببیند به در و دیوار و فرش و... می مالد. ظرف میشکند و...(این کارها دائما تکرار میشود با خلاقیت بالا در زمان کوتاه) من دو فرزند کوچک دیگر هم دارم و با این که تمام روز در حال نظافت هستم خانه معمولا کثیف است و این کثیفی دائمی حقیقتا باعث ناراحتی و عصبانیت من می شود. همسرم بسیار سرشان شلوغ است و به ندرت کمک قابل توجهی می‌کنند. بحمدالله رابطه ما خوب است و رابطه ی بچه ها باهم و با پدر و مادر هم به لطف الهی خوب است اما من دیگر ظرفیت تحمل کثیفی را ندارم. چه کنم ظرفیتم افزایش پیدا کند و از دیدن خانه‌ی کثیف ناراحت نشوم و نگران قضاوت بقیه درباره وضعیت منزل نباشم. بهترین راه چاره اینست که: ۱ـ بیشتر با او *همبازی* شوید، ۲ـ هر چیز کثیف کننده‌ای را از دسترس او دور کنید. ۳ـ اجازه بدهید هر روز مدتی در حمام اسباب بازیهایش را بشوید و آب بازی کند، و یا مقداری *ماسه بادی* برایش تهیه کنید و در حمام و یا بر روی پارچه یا سفره بزرگی که زیرش قرار می‌دهید، ماسه بازی کند.  ظاهرا فرزند شما به شدت *نیازمند توجه* است. بجای *ابراز حساسیت* به خرابکاریهای او و سر و صدا و پرخاش، لطفا با *محبت* و *نوازش* با او برخورد کنید و از خود او برای *نظافت* در و دیوار کمک بگیرید و خیلی بسیار زیاد از او تشکر کنید. او را *مرد* خانه بنامید و از او برای کارهای مختلف منزل و خصوصا بازی دادن فرزندان کوچکتر کمک بخواهید تا احساس شخصیت کند. حساسیت و پرخاش شما، لجاجت او را تشدید می‌کند. کاغذهای یک رو سفید بزرگ را به قسمت خاصی از دیوار اتاق بچسبانید و از او بخواهید آنجا *نقاشی* کند. 👈واژه: 🔻 ما را می توانید در رسانه های زیر دنبال کنید: ایتا، بله، سروش، واتساب، تلگرام، سایت، اینستاگرام، ایمو، روبیکا @dr_ghofrani2