🌹🌹وَذَرْنِي وَالْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِيلًا. و مرا با تکذیب کنندگان صاحب نعمت واگذار، و آنها را کمى مهلت ده. ۱۱ مزمل. تفسیر: ■ صاحب نعمت، خداست و تکذیب کنندگان او کسانی هستند که آنچه را بدست می آورند از خدا نمی دانند و فکر می‌کنند بواسطهء علم و زحمت و تلاش خودشان است که رزق و روزی خدا را بدست آورده اند، و کسانی هستند که با ناشکری و شِکوِه و نالهء مداوم به درگاه خدا فقط نداشته ها را می بینند و هرگز بخاطر داشته ها خدا را سپاس نمی گویند. اینان کسانی نیستند که شایستهء مهلت باشند برای توبه. اینان کسانی هستند که دیگر راه هدایت برویشان باز نیست و مهلتی که به آنها داده می‌شود، برای اتمام حجت است، و هم اینکه در این مهلت داده شده ماهیت خود را آشکار سازند، و پشت خود را از بار گناه سنگین کنند، آنگاه عذاب خدا گلوى آنها را خواهد فشرد. 👈 و در ادامهء همین تهدید بصورت صریح تر مى فرماید: 🌹إِنَّ لَدَيْنَا أَنكَالًا وَجَحِيمًا. حقیقتا (براى آنها) نزد ما غل و زنجیرها و (آتش) دوزخ است. ۱۲ مزمل. أنکال به معنى زنجیرهاى سنگین است. البته که در برابر آزادى بى قید و شرط و تنعمى که در این دنیا داشتند، بهرهء آنها در آنجا اسارت است و آتش. 👈 و ادامه داده می فرماید: 🌹وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَعَذَابًا أَلِيمًا. و غذایى گلوگیر، و عذابى دردناک. ۱۳ مزمل. ■ غذائى بر عکس غذاهاى چرب و شیرین دنیاى آنها، که براحتى از گلو فرو مى رفت و گوارا بود. غذایی که فرقی نداشته که آیا حلال است یا حرام؟ حق دیگران است یا خیر؟ خمس و زکاتش داده شده یا نه؟ غذایی که نه حق سائل در آن منظور شده، نه حق محروم. خلاصه غذایی که هرگز از گلوی مرد و زن باایمان، پایین نمی رود ولی این مکذبان مغرور براحتی آنرا می خورند و به خورد خانواده هم می دهند. قطعا چنین کسانی در قیامت غذایی گلوگیرشان میشود که عذاب الیم است. ■ ابعاد عذاب الیم آخرت از نظر شدت و عظمت بر هیچکس جز خدا معلوم نیست. و دل مومنین حقیقی از شنیدن این آیات شدیدا به لرزه می افتد. 👈 پس از آن به شرح آنروز پرداخته. روزیکه این عذابها در آن ظاهر مى شوند: 🌹يَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ وَكَانَتِ الْجِبَالُ كَثِيبًا مَّهِيلًا. در آنروز که زمین و کوهها سخت به لرزه درمى آید، و کوهها (چنان درهم کوبیده مى شود که) به شکل توده هایى از شن نرم در مى آید. ۱۴ مزمل. در حدیثی آمده: روزی یکی از مسلمانان این آیه ها را تلاوت می‌کرد و پیامبر بزرگوار استماع می‌فرمود. ناگهان آن مسلمان فریادی کشید و مدهوش شد. مجمع البیان، ج۱۰، ص۳۸۰. البته به نظر نمی آید فرد مذکور، کسی جز حضرت امیرالمؤمنین بوده باشد 💚