#آرامش_بهاری #عترت #شعرمهدوی 🌼هستی تو آبرویم آخر ز درد هجران مولای من چه گویم در آتش جدایی شیداترین چو مویم دادم چو دل به نرگس میلی دگر ندارم بعد از فراق آن گل هرگز گلی نبویم فصل بهار و خالی گلدان خانه من حیران در این گلستان تنها به فکر اویم اندر کویر حسرت آبی نمانده ما را لب تشنه در بیابان بشکسته شد سبویم آقا بگو کجایی اندر غروب جمعه تا راه خانه ات را پای برهنه پویم باران مهربانی باید به ما بباری جاری ترین تویی تو در لاله زار جویم داغ فراقت آقا آتش به جان فکنده پر پر چو مرغ عشقم، پرّان به مثل قویم بین من و تو عشقم، چیزی دگر نمانده باید که دیده ها را با اشک جان بشویم هر چند من فتادم اندر مسیر وصلت دانم که مهربانی آیی شما به سویم سبزی هماره خواند اندر مناره ی دل ای صاحب زمانم هستی تو آبرویم 📝شاعر: ابوالفضل سبزی