«««در رثای حضرت زینب س »»»« درود ما بُود بر دخت حیدر بشُدشاهد ازآن صحرای مَحشر زِ نسل مرتضی شیر خدا بود زنی با غیرتِ مردی چو افسر که نامش زینب خونین جگر بود بِشُد یک قهرمان گو عین خیبر زنی که صبر او مانند کوه بود سخنهایش زلال چون آب کوثر خدا لعنت کند شمر لعین را عمر سعد را صد بار دیگر بریدند دست آن شیر خدا را قمر هاشم است گو ماه احمر بدن های شهیدان پاره پاره حسین و قاسم و علیِ اکبر حبیب بن مظاهر پیر صد سال به طفل تازه ی شیرخواره اصغر سر آنها به روی نیزه کردند ندیده کس جنایت بیش و بدتر گلوی کودکان خشک از پی آب ز جور ظالم و نیزه و خنجر اسیران را بیاوردند به کوفه درخشان سربه نیزه همچو اختر عبیدالله بگفتا که چه دیدید؟ از آنچه که خدا کرده مُقَدَر! بداد پاسخ به آن ملعون کافر ندیدیم جز به زیبایی سراسر به مانند پدر با سجع گوید سخنرانی کند چون در و گوهر چنان بینی بلاغت در سخنها به عینه آیه ی عرش منور به دل غم بودوچشمان پرازخون برای آن همه گلهای پر پر چوهفتاد ودوتن غرقه به خونند ز جور ناکسان صد پاره پیکر به وقت هلهله در شام گفتا منم دخت همان زهرای اطهر که این سررا به روی نیزه بینی حسین ابن علی شیر دلاور چنان خطبه بر آنها خواند زینب زنان گریان شدند و خاک بر سر بگفتند شرم ما بادا از این روز به ما گفته شما بی دین کافر به وقت خطبه ی سجاد در شام به مسجد رفته بود بر روی منبر بگفتا که منم آن سِبطِ زهرا #کانال_نوحه_یازینب_سلام_الله_علیها بِشُد ویلتنا و الله اکبر ولی فولادی