#آیه‌های_سبز ۲۵ ✅ كم شمردن خوبى‌ها آنچه ما را گول مى‌زند اين نكته است كه ما به حجم عمل نگاه مى‌كنيم. مى‌بينيم چند هزار نفر را تأمين كرده‌ايم. براى چندين نفر فرش گرفته‌ايم و... حجم عمل ما را گول مى‌زند و مغرور مى‌كند... و زيادى آن در چشم‌هامان جلوه مى‌كند و به غرور و سپس به ركود مى‌رسيم و از پاى مى‌افتيم. عمل را بايد جدا از حجم و مقدارش، با توانايى خودت بسنجى، نه با داراييت؛ كه تكليف به اندازه‌ى وسعت ماست، نه به قدر مكنت ما. تاجر پرشورى در مشهد از كارهايش مى‌گفت كه چگونه با دست خالى توانسته است براى جبهه، قدم‌هايى بردارد و در ظرف يك ماه چندين گره‌ بسته را بگشايد... و توانسته با همكارى و جمع شدن به رقم‌هاى بزرگ برسد، ديدم نبايد بماند و در همين حد توقف كند. به جمله‌هايى از دعاى مكارم الاخلاق اشاره كردم و اين نكته مطرح شد كه اين حركت را مى‌توانى از دو زاويه نگاه كنى. يكى همين كه مى‌گويى اين كارها انجام گرفته و ديگر اين كه تو در يك ماه اين گام‌ها را برداشتى، چرا يازده ماه پيش اقدام نكردى‌؟! با اين ديد، تو يازده ماه، يازده برابر آن چه كه كرده‌اى بدهكارى و اين است كه خوبى‌ها را زياد نمى‌بينى. به «استقلال الخير » و كم شمردن خوبى‌ها مى‌رسى. 📚 آیه‌های سبز، صفحه ۵۶ ✍ استاد علی صفایی حائری 🍀 @EinSadTehran 🌐Einsadtehran.ir