#آیه‌های_سبز ۳۰ ✅ قوّت در عبادت آدمى وقتى بداند كه چه كسى به او دستور داده است، به همان اندازه‌اى كه آن شخص برايش ارزش داشته باشد، به همان اندازه نسبت به خواسته‌ى او فعّال مى‌شود و در انسان انگيزه ايجاد مى‌شود... من براى كسانى كه حرمتى قائل بودم و برايم عزيز بودند، قبل از اين كه نگاهشان به سمتى برود، در من انگيزه ايجاد مى‌شد كه به آن سمت بروم... يكى از بزرگان نقل مى‌كند كه شبى براى عبادت در كنار مسجد سهله بودم. ديدم جلوى محراب، درويشى با موهاى بلند و ژوليده مشغول عبادت است. تا صبح ناليد و مضامينى از دعايى را مى‌خواند كه برايم تازگى داشت. متحيّر ماندم. يك درويش و اين همه دقّت و اطلاع! نزديك صبح خاموش شد و رفت. صبح خادم برايم سماور و چاى آورد. پرسيدم اين درويش كيست‌؟ گفت: درويشى اين جا نيست. گفتم: چرا. همان كسى كه ديشب در محراب بود. خادم گفت: او ميرزا خليل‌اللّه كمره‌اى است. گفتم: ميرزا خليل‌اللّه كه استسقا گرفته و دوسال است كه از خانه تكان نمى‌خورد. خادم گفت: الآن در حجره است و روز كه مى‌شود، اصلاً نمى‌تواند تكان بخورد. آن بزرگ گفت آمدم و ديدم كه بدنش به قدرى ورم كرده كه اصلاً دستش را نمى‌تواند حركت بدهد، ولى وقتى كه شب مى‌شود، از جا بلند مى‌شود و براى عبادت به مسجد مى‌آيد. اين قوّت در عبادت است. عظمت محبوب و معبود، چنان انگيزه‌اى در تو ايجاد مى‌كند كه تو همه‌ٔ دردها را فراموش مى‌كنى. توجّه به عظمت دوست، تو را تحقير مى‌كند و به خوبى‌هايت نگاه نمى‌كنى، مزد نمى‌خواهى و حتّى شرمنده‌اى. 📚 آیه‌های سبز، صفحه ۷۰ و ۷۱ ✍ استاد علی صفایی حائری 🍀 @EinSadTehran 🌐 Einsadtehran.ir