روزهای  انتظار را يكی يكی پشت سر می گذاريم بدون اينكه شوقی برای وصال داشته باشیم آیا منتظر واقعی هستیم؟ آیا دل آشفته ی نبودن آقای مهربانی ها هستیم؟ آیا شده در هنگام گناه یادمان به این باشد امام زمانمان شاهد و ناظر اعمال ماست؟ آیا شده هنگام گناه سکوت کنیم و زبان به دهان بگیریم و برای رضایت امام زمانمان از گفتن گناه لال شویم؟ آیا آنقدر که به فکر پول ، همسر و فرزندانمان هستیم روزی نه ساعتی نه دقیقه ای نه ثانیه ای به نبود امام زمانمان فکر می کنیم؟ آیا شده باخود بگویم امامان نه یه انسان هزاران سال حیاتش در پرده ی غیبت سپری می شود؟ 🔴خدایا چقدر ما بدیم اگر خوب بودیم که غیبت طولانی نبود ☹️ چقدر بدیم که امام زمانمان در سختی و رنج به سرمی برد و ما با کمال آرامش سوار بر اسب حیات شدیم و با آمال بی نهایت دنیوی می تازیم بی آنکه بگویم یک نفر تنهاست و به تلاش ما،اضطرار ما ،دعای ما نیازمندست این هم نه بخاطر خودش به خاطر خودمان😔 🕊💚🕊