📚 ۱- نگرش توحیدی 🔸در سیره ی انبیا علیهم السلام به وضوح می‌بینیم که آنان همهٔ حوادث عالم، از جمله موفقیت‌های خود را صریحاً به عنایت و خواست الهی نسبت می دادند: ✍«وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ» (هود/۸۸): «و موفقیت من جز به یاری خدا نیست بر او توکل کرده ام و به سوی او بازمی گردم». 💡وعدهٔ حضرت موسی علیه السلام در مورد صبر، نیز با اعتماد بر نفس خویش نبود؛ بلکه با گفتن «ان شاءالله» موفقیت خود را منوط به خواست الهی دانست. با این نحوه بیان: ✓ اولاً: در مقابل خداوند، رعایت ادب نمود و ارادهٔ حق را حاکم بر خویش دانست(برترین ادب در کارها، آن است که خدا را در حین عمل تداعی کند.) ✓ ثانیاً: در حضور خضر علیه السلام تواضع نمود و عدم اطمینان به خویش را اعلام کرد. ✓ثالثاً: با تاکید بر آن که نیل به موفقیت در تحصیل از ناحیهٔ خداست خود را از غرور و جهل و تکبر رهایی بخشید و با تواضع بیشتر، نادانسته های خود را جست وجو نمود و در صدد رفع آنان برآمد. #ادب_در_حریم_علم 💠انجمن علمی الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه بین المللی امام رضا علیه السلام واحد خواهران @elahiat_imamreza