در هشت سال دفاع مقدس ما که سلاحی نداشتیم کلاش و ارپیچی سلاح رایج ما بود؟ پس چطور پیروز شدیم و یک سانت خاک ندادیم؟ سلاح ما توسل و گریه و نماز شب رزمنده ها بود. سلاح ما توسل به پهلوی شکسته حضرت مادر بود. سلاح ما روضه و اشک بود.. الان هم با این بالندگی در تجهیزات نظامی تنها سلاح تعیین کننده توسل و استغاثه و روضه اشک هست...