دشمن وقتی متوجه شد که ایران در طول 15 سال (از سال 1370 تا 1385) چه کاری کرده که برای جلوگیری از آن دیگر دیر شده بود. تقریباً ایران در این 15 سال هر آنچه را که لازم بود قبل از شروع تحریم‌های آنچنانی وارد کشور کرد و صنعت دفاعی خودش را در یک زنجیره کامل تحت پوشش وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح کامل کرد. این زنجیره باید «تمام نیازمندی‌ها» را تولید می‌کرد و با قیمت تمام شده در اختیار نیروهای مسلح قرار می‌داد. به همین دلیل وقتی امریکایی‌ها آمدند و کالاهای با کاربرد دوگانه را تحریم کردند، می‌خواستند به زعم خود مانع از دسترسی ایران به چنین کالاهای مهم سرمایه‌ای شوند. اما همانگونه که گفتم، دیگر خیلی دیر شده بود. ایران با استفاده از دانشمندانی که در بهترین دانشگا‌ه‌های غرب تحصیل کرده بودند و دانش خود را از طریق ایجاد دانشکده‌ها و رشته‌های مختلف به دانشجویان داخلی منتقل می‌کردند، کار خود را ادامه داد. نقطه عطف ماجرا اینجا بود که در یک نهضت آزمایشگاه‌سازی، هزاران آزمایشگاه در دانشگاه‌های مختلف کشور برای تحقیق و توسعه ساخته شد و سالانه تا 250 هزار مهندس با گرایش‌های مختلف در این دانشگاه‌ها جذب شدند. از ابتدای دهه 1380 نیروهای مسلح به سراغ این دانشجوها آمده و پروژه‌های مختلفی را با آن‌ها شروع کردند. تقریبا همه دانشگاه‌های صنعتی و دانشکده‌های فنی و مهندسی در سراسر کشور به نوعی طرف قرارداد نیروهای مسلح بودند که بزرگ‌ترین خروجی‌ها را برای کشور عزیزمان داشت. /4 @SyrianKhabar