. فکر خودت را کردی و فکر مرا نه گفتی اذان ظهر را مغرب عشا نه یک در میان تو یکصد و ده جلوه داری عضوی جدا شد از تنت، عضوی جدا نه در کوچه گیر افتاده بودی مثل مادر من دیده ام این کوچه را... در کربلا نه اصغرتر از اصغر شدی خوش قد و بالا! در معجری جا می شوی... روی عبا نه بوسه زدم هرجا که پیدا بوده جسمت اما به عمق این شکاف نیزه ها نه یکبار دیگر پیش پایم پاشو بابا دور و برت قصاب دیدم، دست و پا نه مثل تو من هم رو به قبله هستم اما با استخوانهای شکسته جابجا نه ای کاش میخوردی زمین از روی مرکب اما لگد از چکمه هاشان بی هوا نه زانوکشان صورت به صورت میگذارم روی دو چشم و پلک زخم تو دوا نه از این دو تا انگشت، کاری بر نیامد در آمد از حلق تو خون لخته، صدا نه دشمن به حال زارمان باید بخندد! حالا که عمه آمده میدان چرا نه؟ ✍ .