💥ریشه های اصلی دروغ در مرثیه سرایی💥 الف ـ جهل ب ـ سوء استفاده از زبانِ حال بهره گیری از زبانِ حال در مرثیه سرایی ، با رعایت دو شرط، بی اشکال است: شرط اوّل ، این که مرثیه سرا ، توان تشخیصِ حال کسی را که می خواهد زبان حال او را بیان کند ، داشته باشد و این توان ، در صورتی تحقّق می یابد که سرایندۀ زبانِ حال ، اطّلاع کافی از هدف نهضت حسینی ، تاریخ عاشورا و خصوصیات روحی شخصیتی که می خواهد حالش را بازگو نماید ، داشته باشد . شرط دوم ، این است که سخنی را به امام حسین(ع) و اهل بیت ایشان نسبت ندهد ؛ بلکه تصریح کند که آنچه می گوید ، تشخیص اوست . اما زبانحال، بصورت شعر یا نثر، اگر مُنافی با مقام امام نبوده و واقعاً زبان حال باشد یعنی حال امام(ع)در آن وقت طوری بودکه ترجمان آن این کلمات یا این اشعار باشد مانعی ندارد ولی باید معلوم باشد که زبان حال است نه نقل قول امام(ع) .