امام حسین ع
. |⇦•نشستم یه گوشه ... / امام سجاد سلام الله علیه و ایام اسارت خاندان آل الله به نفسِ سيدرضا نريماني•ೋ ●•┄༻↷◈↶༺┄•● نشستم یه گوشه با حال خراب شدم نِی که از غم حکایت کنم گِلوم و گرفته یه بغض غریب میخوام قصه ای رو روایت کنم ابوحمزه میگه که وارد شدم تویِ خونه ی سیدالساجدین دیدم آسمونِ چشاش اَبریه بازم خیسه سجاده ي روی زمین تحمل نکردم به حرف اومدم با یه حالی گفتم که جونم فدات چهل ساله که حال و روزت اینه چقد گریه آخه فدای چشات؟ شده زخمْ پلکات بمیرم برات چقد گریه آخه گُلِ فاطمه؟ شهادت که ارث تبارِ شماست شهادت که ارث بنی هاشمه مگه حمزه کشته نشد تو اُحد مگه سجده گاهِ علی خون نشد نیفتاد زهرا مگه پشت در مگه مجتبی تیر بارون نشد *ابوحمزه ميگه: گفتم:آقا! چقدر گريه مي كنيد؟ شهادت كه تويِ خانواده ي شما رسمِ، اميرالمؤمنين، امام حسن،حمزه ي پيغمبر همه به شهادت رسيدن، چرا اينقدر بي تابي مي كنيد؟حالا آقا ميخواد جواب بده....* رسید اینجا تا حرف دیدم امام هنوزم دلش انگاری کربلاست صدا زد ابوحمزه رحمت به تو شهادت همیشه تو تقدیر ماست ولی میدونی تا که یادم میاد میگم کاش عُمرم به فردا نبود شهادت آره ارثِ ما طایفه است اسارت ولی ارثِ ماها نبود *وقتي از امام سجاد سئوال كردن: از مدينه تا مكه، از مكه تا كربلا، از كربلا تا كوفه، از كوفه تا شام، همراه اين كاروان بوديد، كجا به شما بيشتر از همه سخت گذشت؟ نه يه بار، نه دو بار، سه مرتبه آقا فرمود:" الشام،الشام، الشام" آقا فرمودن: كاش از مادر زاييده نشده بودم و اين صحنه ها رو نمي ديدم... مگه چه صحنه هايي ديديد؟ خودم با چشم هاي خودم ديدم چطوري اين دست و پاي زن و بچه رو دارن با طناب مي بندن، همه ي مارو با يه طناب به هم بستن، جلوتر از همه من بودم، عقب تر از همه عمه ام زينب، وسط هم بچه هارو بسته بودن، اون جلو هي من رو با تازيانه ميزدن، مي گفتن: تندتر حركت كن، تند حركت مي كردم بچه ها زمين ميخوردن....* نبودی ندیدی که تو کربلا چطور خواهرام میدویدن رو خار فرار کردن از خیمه ها عمه هام بیا و دیگه رو دلم دست نذار ميلاد حسني .👇
161 مشاهده