۳
استاد سیدرضا مؤید؛
الگوی شاعران هیئتی‌سرا
بخش سوم
(بخش‌هایی از مقدمه دیوان استاد مؤید؛ به قلم اینجانب)
اشعار در هر دوره وظایفی دارند و با هدف پاسخ‌گویی به نیاز مخاطب سروده می‌شوند.
نوع مخاطب، سطح زبان و شیوه بیان را در شعر رقم می‌زند
و جهان‌بینی شاعر بر این اساس در شعر رخ می‌نماید. بنابراین اگر شاعر، نگاهی متعالی در شعر نداشته باشد
و صرفاً در پی اقناع عواطف مخاطب باشد،
بی‌گمان شعر او پویایی فکری و فنی نخواهد داشت و ایستا و بی‌حرکت در یک دوره زمانی خواهد ماند.
برای این که شعر به ورطه عوامانگی نیفتد و در قید زمانی خاص باقی نماند،
لازم است شاعر هیئتی‌سرا به این نکته کلیدی توجه کند و همواره در صدد ارتقای فنی و فکری مخاطب باشد.
در این ابیات استادسیدرضا مؤید تلاش دارد ضمن توجه به تعهد شاعرانه‌اش، در لابه‌لای ابیات، مخاطب را با نگرشی تازه در باره عقیله بنی‌هاشم، حضرت زینب کبرا(س) آشنا کند:
کعبه بی نام و نشان می‌ماند اگر زینب نبود
بی امان دارالامان می‌ماند اگر زینب نبود
گر چه دادند انبیاء هر یک نشان از کربلا
کربلا هم بی نشان می‌ماند اگر زینب نبود
مکتب سرخ تشیع کز غدیر اغاز شد
تا ابد بی پاسبان می‌ماند اگر زینب نبود
مکتب قرآن که از خون شهیدان جان گرفت
بی تحرک همچنان می‌ماند اگر زینب نبود
کاروان مهدویت در مسیر فتنه‌ها
بی امیر کاروان می‌ماند اگر زینب نبود
مجری احکام قرآن بود او با صبر خویش
دین حق بی حکمران می‌ماند اگر زینب نبود
کرد اسلام حسینی و یزیدی را جدا
حق و باطل توأمان می‌ماند اگر زینب نبود
شد گلستان کربلا از لاله‌های احمدی
وین گلستان در خزان می‌ماند اگر زینب نبود
شعله عالم فروز نهضت سرخ حسین
زیر خاکستر نهان می‌ماند اگر زینب نبود
ناله ی مظلومی‌لب تشنگان دشت خون
در گلوگاه زمان می‌ماند اگر زینب نبود
خون ثار الله رمزی را که بر صحرا نوشت
تا ابد بی ترجمان می‌ماند اگرزینب نبود
فارسان صحنه ی "هیهات من الذله" را
داغ ناکامی‌بجان می‌ماند اگر زینب نبود
ای«مؤید» هرچه هست از زینب و ایثار اوست
جان هستی ناتوان می‌ماند اگر زینب نبود
#پاسداشت_مقام_ادبی_معنوی_مرحوم_استاد_مؤید
#درباره_معیارهای_شعر_مناسب_اجرا_در_هیئت
۳