. اي حسيني كه عوالم پي احسان توأند                                                         همۀ خلق خدا ريزه خور خوان توأند                     صف محشر، نه فقط شيعه حيدر، بلكه                                                         انبياء روز جزا بي سر و سامان توأند                      بهترين منصب ما نوكري كوي شماست                                                    ز آنكه صاحب نظران نوكر دربان توأند                       هر چه دارم همه نذر پسرت اي ارباب                                                         ز آنكه اولاد تو در حكم تو و جان توأند                        روضۀ مجلس تو روضۀ رضوان من است                                                           كشتۀ اشكي و دلها پي درمان توأند                        مادرت فاطمه، محشر پي شان مي گردد                                                         امتي  را كه به دنيا همه گريان توأند                       تو چه كردي كه خدا هم شده مِدحت خوانت                                                           اوليا مات و، رسل يكسره حيران توأند                         باورم نيست جداييِ تو و سينه زنت                                                         تا ابد سينه زنان دست به دامان توأند                        هر چه خواهي تو، همان است عزيز زهرا                                                          نوكرانت همگي گوش  به فرمان توأند .