نامه ای کودکانه به امام رضا علیه السلام 💚💚💚 حدیث جعفری از ساری هم محبت به پدر را در قالب دل نوشته ای پر احساس با امامش در میان می گذارد. در نامه حدیث امده : من یک دختر ۸ ساله هستم، سن زیادی ندارم؛ امّا رنج و غُصّه‌های زیادی کشیدم. وقتی چشم باز کردم دور و بَرَم پر از درد بود و آه و ناله. درد و رنجی که ناشی از ناله‌های شبانه‌روزی پدرم بود و مادرم مثل یک پروانه دور او می‌گشت و به او درس صبر و بردباری می‌داد تا کمتر درد بکشد. همیشه برایم سئوال بود که چرا او مثل همة پدرهای دیگر از ته دل نمی‌خندد و به سختی راه می‌رود؟ تا اینکه بزرگ و بزرگ‌تر شدم. مادرم به من فهماند که پدرم یک بیماری لاعلاج دارد که تمام سیستم عصبی‌ بدنش را از کار انداخته، طوری‌که دکترا جوابش کردند. یا علی بن موسی الرّضا، از راه دور با هزاران امید این نامه را می‌نویسم، می‌دانم که دکتر اصلی در خراسان است که دست رد بر سینه‌ام نمی‌زند. یا ضامن آهو، من خجالت می‌کشم که هم‌کلاسی‌هایم از متن نامه باخبر شوند؛ امّا بیشتر از آن خجالت می‌کشم که بچّه‌های هم سن و سال من بدانند که دستان گدایی‌ام را پیش اما رضا (ع) دراز کردم امّا آقا جواب نامه‌ام را بی‌پاسخ گذاشت از بزرگی و مهربانی شما بر نمی‌آید جواب مرا ندهی آقاجان از طریق این نامه شفای همة بیماران اسلام به‌خصوص پدر عزیزم را از تو می‌خواهم، قلب کوچکم را نشکن، تا سال آینده همین ایّام فاطمیه بتواند با پاهای خودش به پابوست بیاید. هیچ دکتری را بهتر از شما نمی‌شناسم. تو خیلی بزرگی 🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷 🪴 🪴 🪴 🪴 @emame_mehraban 🕊🕊🕊🕊