📌 از تفریح اجباری با همکاران تا نبود آبدارچی و..❗️ 📃 بخشی از خاطرات هموطن ساکن ژاپن درباره زندگی ماشینی در این کشور را بخوانید. این خاطرات توسط مینا ۳۴ ساله فوق لیسانس معماری نوشته شده است👇 🔹 یکی از سخت ترین مراحل زندگی در این کشور تطبیق نحوه ارتباطات کاری ایران و ژاپن در روزهای اول ورودم بود. اینجا یک سری رسم و رسوم بین کارمندها و رییس وجود دارد که باید رعایت شود. به همین دلیل هم اغلب در روابط کاری با چالش های زیادی روبرو بودم. به عنوان مثال در عرف اداری اینجا اگر بعد از زمان کاری از طرف شرکت جلسه ای در یک رستوران یا کافی شاپ برگزار شود، باید در آن حضور پیدا کنید 🔅 با وجود اینکه اغلب گفتگوهای چنین جلساتی مربوط به مسائل کاری نیست و حتی ممکن است صحبت کاری هم رد و بدل نشود، باز حضور شما در این جلسات الزامی است. چنین جلساتی گاهی از ۷ بعدازظهر تا ۱ و ۲ نیمه شب طول می کشد. هماهنگ شدن با این الزام که بخشی از فرهنگ و چارچوب کاری ژاپنی هاست بیش از آنچه به نظر می رسد دشوار است. 💥 من یکی از کسانی هستم که از نزدیک زندگی ماشینی مردم ژاپن را لمس می کنم. در اینجا هرگز هیچ چیزی برنامه آنها را مختل نمی کند. یعنی نمی تواند مختل کند. شاید همین هم رمز موفقیت شان است. خستگی برای شان معنی ندارد. نوع کار کردن ژاپنی ها برای خارجی ها خیلی ساده نیست. این تفاوت فقط مربوط به ساعت های کاری نیست بلکه در نوع کار هم هست. 💢 اگر بخواهید آنها را یک مقدار از چارچوب برنامه روزانه شان خارج کنید با مشکل مواجه می شوند و دقیقا به همین دلیل است که به نوع زندگی شان ماشینی می گویند. فکر می کنم بیشتر از اینکه شیوه کار و زندگی ژاپنی ها ما را شگفت زده کند، کارهای به اصطلاح بدون حساب و کتاب ما آنها را غافلگیر می کند. 🔸 مثلا وقتی اینجا شروع به کار کردم، طبق عادت کاملا طبیعی خودمان در ایران وسط روز از سر میز بلند می شدم و برای خودم چای می ریختم. همکاران ژاپنی ام با تعجب به این حرکت من نگاه می کردند و می پرسیدند: الان چه وقت چای خوردن است؟ 🔹 ضمن اینکه شخصی به نام آبدارچی در محیط های کاری ژاپن وجود ندارد. برای همین یک روز در هفته همه شروع می کنند به تمیز کردن محل کار. هر کس یک کار انجام می دهد. از دستشویی تا جارو کردن و ... و اگر مراجعه کننده ای بیاید یکی از افراد خود شرکت چای می ریزد و پذیرایی می کند. #ژاپن 🔮 خارج بدون سانسور اینجاست👇 🆔 @kharejbs