چه سايه سار پر از لطف و رحمتي داري به جمع سايه نشينان عنايتي داري غبار تربت تو با دم مسيح يکي است عجب دواي عجيبي چه تربتي داري در آن جمال علي وار و نور زهرائي عجب شکوه و جلالي چه هيبتي داري به عشق تو همه عالم شده حسينيه چقدر مجلس روضه، چه هيئتي داري بدون اينکه عتابم کني ، عطا کردي چقدر خوب و کريمي چه عادتي داري چقدر بنده نوازي چقدر آقائي چقدر حضرت آقا شبيه زهرائي کبوتر دل من پر زده به سوي حرم مگر که اوج بگيرد دوباره روي حرم خدا کند که بيايم دوباره پابوست خدا کند که نميرم در آرزوي حرم اگر چه خير نديدي تمام عمر ز من وجود من زده لطمه به آبروي حرم تو را دوباره قسم مي دهم به عباست تصدّقي سر حضرت عموي حرم بده اجازه شبي باز زائرت باشم وَ روي خاک بيفتم به روبروي حرم منم که خاک توأم دلبر ثريائي توئي در اوج، که آقا شبيه زهرايي * خوشا بحال کسي که دلش مجاور توست خوشا بحال کسي که هميشه زائر توست شاعر:محمدناصری ╔═💎💫═══╗ @emamolasr ╚═══💫💎═╝