_زمان_شناسی ۱۸۸ 💠 *«جان و تنم ای دوست فدای تن و جانت»* 🔆 *«بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ تِلادِ نِعَمٍ لَا تُضَاهَى»* 🔆 *«جانم به فدايت، تو نعمتى قدیمی هستی که هیچ شبیهی نداری.»* 🔰 در این عبارت بار ديگر به منتظر اجازه داده شده است تا جان خویش را به امامش تقدیم کند. ✨ *این جان عاریت که به حافظ سپرده دوست روزی رخش ببینم و تسلیم وی کنم* ✅ البته اين نکته قابل تأمل است که براى تقدیم جان، بايد در حضور حضرت بود، نه در غیبت. نکتۀ دیگر اينکه به منتظر اجازه فدا شدن داده می‌شود و این خود موهبتی است که نمی‌توان شکر آن را به جای آورد؛ ✳️ زیرا یک وجود ناقص با قربانی شدن در محضر وجود کامل، در واقع از نقصان خویش جدا می‌شود و به کمالی فوق تصور دست می‌یابد. ✅ گويا منتظر با تکرار عبارت «بِنَفْسِي أَنْتَ» مى‌خواهد اظهار کند که فدايى بودنش براى حضرت، فراتر از ادعاست و حقيقتاً خواستار قربانى شدن است. 🔰 داعى، امام خویش را مخاطب قرار می‌دهد و وجود مقدس او را نعمتى ديرينه اعلام می‌کند. ✴️ امام، نعمتی قدیمی است و شاید، قدیمی‌ترین نعمت. قدیمی‌تر از نعمت وجود خودمان و از نعمت وجود والدینمان و حتی قدمت این نعمت، از فطرت بیشتر است. ✅ اگر ما در عهد الست «بلى» گفتیم، به‌واسطۀ همین نعمت ولايت بوده است. ✴️ نعمت وجود امام شبيه هيچ‌يک از نعمات زندگى ما نيست. نه شبیه نعمت اباء و امّهات است، نه شبیه نعمت عافیت و سلامت و نه شبیه نعمت عقلانیت و شهود. ✅ در واقع ساير نعمت‌هاى زندگی ما سفره‌نشین این موهبت بزرگ و بى‌نظير است. حال که از نعمتى بى‌نظير برخورداريم، با همۀ وجود مى‌گوييم: ✨ *هیچ‌کس را این چنین یاری که ما را هست، نیست کس از این باده که ما مستیم از او، سرمست نیست* 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام