#شکر_از_دیدگاه_قرآن ۷۷ 💢 *«انفاقِ مال ناپاک، مصداق ناشکری»* 🔆 *«یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِنْ طَیبَاتِ مَا كَسَبْتُمْ وَمِمَّا أَخْرَجْنَا لَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَلَا تَیَمَّمُوا الْخَبِیثَ مِنْهُ تُنْفِقُونَ وَلَسْتُمْ بِآخِذِیهِ إِلَّا أَنْ تُغْمِضُوا فِیهِ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ حَمِیدٌ»* 🔆 *«اى كسانى كه ایمان آورده‌اید! از پاكیزه‌ترین چیزهایى كه بدست آورده‌اید و از آنچه ما براى شما از زمین رویانیده‌ایم، انفاق كنید وبراى انفاق به سراغ قسمت‌هاى ناپاك (وپست) نروید، در حالى كه خود شما هم حاضر نیستید آنها را بپذیرید مگر از روى اغماض (وناچارى) و بدانید خداوند بى‌نیاز وستوده است.»* 📗 سوره بقره، آیه ۲۶۷ ✅ مؤمن از طیبات یعنی آنچه برای او لذت‌بخش و خوشایند است، انفاق می‌کند و به انفاق اشیاء و لوازم مازاد و مستعمل که به آنها علاقه ندارد، اکتفا ندارد. 🔷 همانگونه که خود مایل به دریافت هدایای کهنه، مستعمل و بی‌فایده نیست، برای دیگران نیز مطابق سلیقۀ خود انفاق می‌کند؛ زیرا معتقد است در انفاق، با خدا معامله می‌کند. در حقیقت خدا دستِ گیرنده است؛ بنابراین لازم است بهترین‌ها در این دست قرار گیرد. 🔷 *رمز انفاق صحیح این است که کیفیت و جذابیت وسیلۀ انفاق‌شده در نظر گرفته شود.* در انفاق پاکیزگی، نظم، ترتیب، کارایی، قابل استفاده بودن اجناس و... درخور توجه است؛ زیرا در انفاق، انسان نه با خلق، که با خدا معامله می‌کند و لازم است متوجه باشد که خدا محتاج انفاق او نیست؛ بلکه برترین‌ها شایستۀ اوست. 💢 ناشکری این است که انسان با وجود داشتن «طَیِّب» از «خَبیث» انفاق ‌کند. ناشکری نعمت، انفاق از اموری است که طرف مقابل با اغماض و اکراه می‌پذیرد و باید چشم خود را ببندد تا بتواند آن را دریافت کند، یعنی حتی قابل نگاه کردن هم نیست و ارزش ندارد. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام