31M حجم رسانه بالاست
از کلید مشاهده در ایتا استفاده کنید
خودش داشت می‌رفت. امّا می‌خواست کاری کند که بعد از رفتنش خیرش بماند، سایه بیاندازد، میوه بدهد. می‌خواست کاری کند برای ایران! یک سوم مالش را مانند دانه‌ای توی دستش گرفته بود و رویای درختی مثمر و سایه‌انداز توی سرش داشت. جمعیت بین المللی امام رضایی‌ها هم که سرشان درد می‌کند برای کاشتن دانه‌های خیر در زمین‌های مناسب. این بار دانه‌ی پربرکتِ ماجرا را بردیم کاشتیم در خاکِ گرم و حاصل‌خیز، اما محروم و مهجور خرمشهر. دانه، حالا مدرسه‌ای شده در خرمشهر با شش کلاس. مدرسه‌ای به نام آقای تهرانی. شبیهِ درختی پر از سار! که هر کدام رویایی در سر دارند برای ایران. اگر دوست دارید شما هم سهیم باشید در کاشتن درخت‌های پُر سارِ بیش‌تر. این پست را برای هر کسی که فکر می‌کنید دانه‌ای در دستش دارد بفرستید. @emamrezaeeha_ir