»»» آیه ی روز : ****** قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يُوحَىَ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَمَن كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا کهف - ١١٠ بگو: «من فقط بشری هستم مثل شما؛ (امتیازم این است که) به من وحی می‌شود که تنها معبودتان معبود یگانه است؛ پس هر که به لقای پروردگارش امید دارد، باید کاری شایسته انجام دهد، و هیچ کس را در عبادت پروردگارش شریک نکند! ****** 🔸نکته ها: در این آیه هم توحید، «الهٌ واحد» هم نبوّت، «یُوحى الىّ» و هم معاد، «لقاء ربّه» هم امید به رحمت الهى، «یرجوا» هم تلاش در رسیدن به آن، «فلیَعمل» و هم اخلاص در عمل «لایُشرك» آمده است. از این جهت پیامبرصلى الله علیه وآله فرمود: اگر تنها آیه ى آخر سوره ى كهف بر امّت من نازل مى شد، براى آنان كافى بود.(120) در روایات بسیارى در ذیل این آیه، از اهمیّت اخلاص و خطر ریا و شرك خفىّ، سخن به میان آمده است. امام رضا علیه السلام مأمون را در حال وضو گرفتن دید كه غلامش روى دست او آب مى ریزد، امام با تلاوت جمله ى «ولا یشرك بعبادة ربّه احداً» به او فهماند كه در وضو و كارهاى عبادى، كمك گرفتن شرك، و موجب بطلان عمل است.(121) در حدیث آمده است: هر كس هنگام خوابیدن این آیه را بخواند، هر ساعتى كه بخواهد از خواب بیدار مى شود.(122) ----- 120) تفسیر درّالمنثور. 121) تفسیر مجمع البیان؛ البتّه در كتاب اصول كافى (ج 3، ص 69) مسئله ى كمك در وضو درباره خود حضرت رضاعلیه السلام مطرح شده كه امام اجازه نداد كسى آب روى دست مباركشان بریزد. 122) تفسیر نورالثقلین. ****** 🔸پیام ها: - نباید خود را بیش از آنچه هستیم معرّفى كنیم، پیامبران خود را بشر مى دانستند. «أنا بشر مثلكم» - شرط نبوّت، انسان بودن است تا پیامبر در عمل نیز الگوى دیگر انسان ها باشد. «أنا بشر مثلكم» - رهبران الهى باید جلو غُلوّ و مبالغه ها را بگیرند. «أنا بشر مثلكم» - براى كار خدایى كردن، حتّى امید به پاداش الهى كافى است گرچه یقین نباشد. «فمن كان یرجوا... فلیعمل» - امید در انسان باید به صورت یك حالت دائمى و پیوسته باشد، نه لحظه اى. «فمن كان یرجوا» - امید بدون عمل، كارساز نیست. «یرجوا، فلیعمل» - مرگ براى همه حتمى است، امّا ارزشمندتر آن است كه انسان آرزوى ملاقات با خدا را داشته باشد. «یرجوا لقاء ربّه» - شرك، به هر نحوى باشد ممنوع است. «لایشرك بعبادة ربّه احداً» - ارزش كارها در سه جهت است: اصل كار، انجام دهنده ى كار ونیّت و هدف آن. در این آیه هر سه جهت آمده است. «عملاً صالحاً، من كان یرجوا، و لایشرك بعبادة ربّه» - این آیه، هم توحید در الوهیّت را بیان مى كند، «الهكم اله واحد» هم توحید در ربوبیّت و عبادت را. «لا یشرك بعبادة ربّه احداً» ******