📝بعضی کارهای ممکن در مورد رونق تولید برای مجموعه‌های مردمی-بخش دوم
🔺ضمن تأیید اقدامات خوبی نظیر مکانیزه و کامپیوتری و دارای اسکن ایکس‌ری کردن گمرک‌ها، پیگیری و احیا و تقویت طرح‌هایی نظیر شبنم، برچسب اصالت و سلامت و تسری آن‌ها به حوزه‌های مختلف ضروری است. نهادهایی نظیر ستاد قاچاق کالا و ارز نیز در طول این سال‌ها از مطالبه‌گری برکنار مانده‌اند که باید موردتوجه قرار گیرند.
⛔️⛔️از همه مهم‌تر باید با محوریت یافتن ذی‌نفعان واردات یعنی واردات‌چی‌ها و خام‌فروشان و مشخصاً اتاق بازرگانی در سیاست‌گذاری‌های اقتصادی کشور و سخن گفتن آنان به نام بخش خصوصی، به‌عنوان ام‌المصائب پا نگرفتن تولید در کشور مبارزه کرد.
⛔️از سوی دیگر باید با کنوانسیون‌ها و تعاملات به‌خطر اندازنده تولید نظیر کنوانسیون پاریس، سازمان تجارت جهانی، پذیرش کپی‌رایت بین‌المللی، منارید و ترسیب کربن و... ایستاد.
✅رفع موانع تولید و تسهیل تولید
🔺پیگیری اصلاح قوانین مانع راه‌اندازی یا تداوم کسب‌وکار ضمن حفظ نظارت دولت (فرایند و قوانین و انبوه مجوزهای لازم برای راه‌اندازی کسب‌وکار احتیاج به تسهیل دارد، اما این نباید چنان‌که نئولیبرال‌ها دنبال می‌کنند به کاهش نظارت دولت بینجامد.)
🔺بعضی قوانین در قانون یا اجرا نیز کشور را با بحران مواجه کرده‌اند، نظیر فرآیند خصوصی‌سازی افسارگسیخته که احتیاج به مطالبه جدی برای تغییر و اصلاح دارند.
🔺مطالبه شفافیت اطلاعاتی و ارائه عمومی و بدون تبعیض آمار و ارقام موردنیاز صنعت‌گران و معرفی منظم فرصت‌های سرمایه‌گذاری کشور و اعلام پیشاپیش نیازهای دستگاه‌های مدیریتی (به‌گونه‌ای که بخش خصوصی فرصت کافی برای تولید آن را داشته باشد) از کارهای مهم است.
🔺بعضی صنایع احتیاج به احیای زیرساخت‌های تولید (نظیر احیای مراتع برای دامداری) و رفع محدودیت‌ها (نظیر محدودیت‌های اعمالی منابع طبیعی برای استفاده دام‌ها از مراتع) دارند.
🔺تقویت ترانزیت کالا از کشور با ایجاد زیرساخت‌های حمل‌ونقلی لازم و مشخصاً بهبود بهره‌وری و احداث خطوط ریلی جدید برای تکمیل کریدور ترانزیتی شرق-غرب و شمال-جنوب ضرورت دارد.
🔺مطالبه از دولت و نهادهای دولتی غیرعمومی برای ورود به پروژه‌های بزرگ در حوزه‌های پیشران اقتصادی نظیر مسکن بشوند و به حرکت درآوردن لوکوموتیوهای تولید در کشور هم جزو اولویت‌هاست.
🔺مناطق مختلف کشور، ظرفیت‌های متفاوت، جغرافیایی، اجتماعی، اقتصادی، طبیعی، فرهنگی و... دارند که اولویت‌های متفاوتی از فعالیت تولیدی را در این مناطق ایجاد می‌کند، مجموعه‌های مردمی در برجسته کردن اولویت‌ها و تغییر نگاه تهران‌زده و مرکزگرا در این زمینه می‌توانند نقش مؤثر ایفا کنند. به ویژه برای اولویت کشاورزی و ایجاد صنایع تبدیلی در مناطق.
🔺پیگیری گسترش مهارت‌آموزی و ارائه آموزش‌های لازم راه‌اندازی و رشد کسب‌وکار و توسعهٔ مهارت‌ها از طریق توسعهٔ هنرستان‌های فنی و صنعتی و دانشگاه‌های علمی‌کاربردی و آموزشکده‌های فنی‌حرفه‌ای و افزودن کارورزی و تجربیات عملی به دوره‌های رسمی دانشجویی و دانش‌آموزی مهم هست.
🔺هم‌چنین می‌توان کانون‌های مشاوره به تولیدکنندگان بالفعل و بالقوه در سطح ملی و منطقه‌ای راه‌اندازی کرد و با استفاده از اساتید دانشگاه، فعالان موفق تولید، نیروهای قدیمی جهاد و... به مشاور به تولیدکنندگان پرداخت.
✅معرفی و تقدیر از کالا و تولید و توزیع و خرید
🔺می‌توان در سطح ملی و منطقه‌ای تولیدکنندگان و توزیع‌کنندگانی که کالای باکیفیت و ایرانی تولید و توزیع می‌کنند تقدیر کرد، یا حتی جشنواره و نشان تولید ملی به آنان داد. کیفیت، قیمت، زیبایی، خدمات پس از فروش و... می‌تواند محور این سنجش باشد. در مورد توزیع‌کنندگان خوب، می‌توان با نشانی میزان توزیع کالای ایرانی را ارائه داد، یا ارائه راهنمایی و انتخاب و قیمت نامتأثر از قیمت دلار و... را محور قرارداد. حتی می‌توان از طریق نرم‌افزارهای موبایلی در لحظه امکان سنجش یا حتی نظرگیری از مردم را فراهم کرد.
🔺پیگیری تقدیر از تولیدکنندگان یا آدم‌های خلاق خوب یا کارگران جدی و ماهر و سایر پرسنل تولید هر منطقه از طرف نهادهای رسمی، امامان جمعه و جماعت، دانشگاه‌ها و….
🔺از کارهای خوب راه افتادن گروه‌های مردمی برای رتبه‌بندی و تقدیر از خانواده‌هایی است که مصرف ایرانی دارند. حتی می‌توان نشان و لوح و درصد میزان ایرانی بودن را ارائه کرد. این نشان می‌تواند به‌عنوان نمادهای تولید ملی مثل شرکت اسلامیه علمای اصفهان نظیر حاج‌آقا نورالله باشد.