⭕️ گونه‌شناسی امیدواری و ناامیدی/بخش اول 🔺ضدانقلاب و مسئولین و نخبگان محافظه‌کار و غرب‌زده ناامیدند، طبیعی هم هست! مشکل آن‌ها با اصل نظام و جهت‌گیری‌های آن است، مگر اینکه ببینند نظام از مسیرش منحرف‌شده است. 🔺اما بعضی به اسم انقلاب و انقلابی‌گری، مدام ناامیدی تزریق می‌کنند و می‌گویند همه‌چیز تیره‌وتار است؛ نظام منحرف‌شده، در خلاف جهت آرمان‌هایش حرکت می‌کند و... . بدین‌سان با تزریق ناامیدی بر محافظه‌کاری و بی‌عملی دامن می‌زنند، یا انقلابی‌ها را در برابر نظام قرار می‌دهند. 🔺کسانی ناامید می‌شوند که تصویری از آینده و وضع مطلوب ندارند. یا تصویر روشنی از نسبت وضع موجود و وضع مطلوب و مسیر حرکت به‌سمت آرمان‌ها و سختی‌های راه ندارند (مثلاً از به سرانجام نرسیدن بعضی مطالبات و انتظاراتشان در نظام با چند اقدام نیمه‌کاره ناامیدند. مشکلات راه آنان را خسته می‌کند). یا مسیر طی‌شده و دستاوردها و نقطه‌هایی که راه از آن شروع‌شده نمی‌بینند. (در خلأ صحبت می‌کنند و مثلاً می‌گویند با آرمان‌های انقلاب چه نسبتی داریم. تنها ضعف‌ها را می‌بینند و قوت‌ها را نمی‌بینند. مثلاً تنها در گیرودار ضعف‌های دیوان‌سالاری‌ها می‌مانند و ظرفیت‌های مردم و نخبگان را نمی‌بینند یا درگیرودار ضعف‌های آحاد مردم می‌مانند و ظرفیت‌های اصلاحی حاکمیت را نمی‌بینند.) یا مسیر درستی را طی نمی‌کنند! (مثلاً درگیر مسائل عینی و مبارزه برای اصلاح آن نیستند و در چرخه ناامیدی مضاعف می‌افتند.) یا نقشه ندارند و یا نقشه‌شان کوچک است و در نقشه‌های بزرگ‌تر دیگران هضم می‌شوند. یا شرح صدر و صبر و استقامت ندارند! (مثلاً از شکست سیاسی در چند انتخابات ناامید می‌شوند.) یا نیت سیاسی دارند (می‌خواهند خود را به‌عنوان بدیل وضعیت کنونی معرفی کنند و از تزریق ناامیدی عذاب وجدان نمی‌گیرند). 🔺 خلاصه این‌که این گروه و آن گروه هر دو به یکجا می‌رسند که اخوان ثالث، بزرگ نومید معاصر، می‌گوید: «گویند که امید و چه نومید ندانند/من مرثیه‌گوی وطن مرده خویشم». یا «نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد». 👈در مقابله بعضی نگاه‌ها از امید می‌گویند: 🔺یک امید، امید اصلاح‌طلبان است. این امید فرصت‌طلبانه است، مابازا عینی ندارد و تنها دل‌خوش‌کنک بدنه‌شان است و به‌مثابه یک فرضیه خودتحقق‌بخش با تکرار قصد نتیجه‌گیری دارد. ناظر به لیبرالیزاسیون/کاپیتالیزاسیون (سرمایه‌داری‌سازی) جامعه ایرانی است. درنهایت محافظه‌کارانه است و تغییر بنیادینی ایجاد نمی‌کند. از هر فرصت موجودی (هر ظرفیتی ممکنی) برای پیشبرد اهدافشان استفاده می‌کنند ولو اینکه خود هویت‌شان را از دست بدهند. 🔺یک امید از جنس #خبر_خوب رسانه‌های اصول‌گراست. با تکیه به مواردی سطحی، سخن از خوب بودن اوضاع می‌کنند. این مدل امید، حماقت‌بار است، ضعف‌ها را نمی‌بیند، توانایی ارتباط با مردم ندارد. محافظه‌کارانه است و وضع موجود را مطلوب نشان می‌دهد. افق معینی ندارد و در انتها تنها مواردی بی‌اولویت را مدنظر قرار می‌دهد. 🔺یک امید مربوط به بخشی از انقلابی‌هاست. این امید از خوب بودن وضعیت و حرکت در مسیر پیشرفت سخن می‌گوید. تنها جنبه‌های مثبت را می‌بیند. مقابله‌محور در برابر سیاه‌نمایی‌های داخلی و خارجی است. نسبتش با نقد وضع موجود و اشکالات مشخص نیست یا نقدش به وضع موجود را به مخاطب نشان نمی‌دهد، لذا توانایی اقناع ندارد و مردم با آن ارتباط برقرار نمی‌کنند. گاهی حتی مرزش با ابتذال #خبر_خوب معین نیست. ادامه دارد... 🔹 t.me/teribon 🔺 Eitaa.com/teribon_ir 🔸 http://sapp.ir/teribon_ir 🔺http://ble.im/teribon_ir