هدایت شده از  تریبون مستضعفین
⭕️گونه‌شناسی امیدواری و ناامیدی/بخش دوم 🔺یک عده هم امیدوارند اما امید منفعلانه به آینده و ظهور و تمدن اسلامی دارند (امید یوتوپیک). این نگاه مسئولیت‌گریزانه، محافظه‌کارانه و عافیت‌طلبانه است؛ درنهایت تغییر جدی ایجاد نمی‌کند. این نگاه بیش از همه نگاه بعضی منبری‌هاست. 🔺یک نگاه اما نقد جدی به وضع موجود دارد. قوت‌ها و فرصت‌ها را در کنار ضعف‌ها و تهدیدها می‌بیند. مخالف وضع موجود است، به‌دنبال اصلاح مقدور است و به‌هیچ وضع موجودی رضایت نهایی ندارد، اما ظرفیت‌ها، گام‌های طی شده نسبت به گذشته و در مقایسه با مشابه‌ها را می‌بیند. خود را بخشی از نظام می‌بیند، صرفاً از ایجادکنندگان مشکلات برائت نمی‌جوید، حتی به‌عنوان طبقه حاکم (و نه لزوماً هیئت حاکمه)، مسئولیت مشکلات را می‌پذیرد. اصلاح‌پذیر بودن وضع موجود را نشان می‌دهد و مبارزه برای اصلاح آن را سامان می‌دهد. نگاه عینی و ناظر به ظرفیت‌های موجود دارد و فضایی حرف نمی‌زند. افق مشخصی دارد و آینده در دسترس روشنی را در صورت ایستادگی و مبارزه ترسیم می‌کند. از همه مهم‌تر در جهت آن تصویر روشن، حرکت و مبارزه می‌کند. نگاه تاریخی او حرکت کلی جبهه حق و جهت‌گیری‌های آن را می‌بیند و شکست‌های مقطعی او را از راه باز نمی‌دارد. این کاری است که رهبر انقلاب انجام می‌دهد و باید استراتژی امیدآفرینی جبهه انقلاب باشد. هم مشکلات را ببینیم، هم ظرفیت‌ها، قوت‌ها و افق‌ها را و از همه مهم‌تر برای تغییر وضع موجود حرکت کنیم. ✍ 🔹 t.me/teribon 🔺 Eitaa.com/teribon_ir 🔸 http://sapp.ir/teribon_ir 🔺http://ble.im/teribon_ir