سه.
اما آن‌چه باید خواسته أکید ما باشد چیز دیگری است. در شرایطی که در آستانه بروز یک جنگ هسته‌ای هستیم ـ یعنی در شرایطی که در حال تجربه نبردی سرنوشت‌ساز در منطقه‌ایم که یک سوی آن صلحی خفقان‌آور است که افق انتهای آن بسی نامعلوم، و یا جنگی گسترده و ویران‌گر و فراگیر، و سوی دیگرش پیروزی‌ای آشکار در تثبیت مقاومت و خیز برداشتن برای نابودی کامل سیاسی رژیم ـ آمادگی لازم درون دولت ایران و آرایش سیاست داخلی آن دیده نمی‌شود. بلکه به شکل متناقضی تمایل زیادی به عادی جلوه دادن شرایط وجود دارد.
در این راستا نشانه‌های زیادی از رفتار مقامات دولت و حتی رده‌های سیاسی‌تر و عالی‌رتبه‌تر نظامی و یا لایه‌های امنیتی دیده می‌شود. از جمله استقبال شدیدی که از انتساب فاجعهٔ تروریستی گلزار شهدای کرمان، به داعش شد. در حالیکه رهبر انقلاب بر ضرورت مجازات «مغزهایی» که پشت طراحی این فاجعه‌آفرینی بوده اند تاکید کردند، مقامات عالی امنیتی و نظامی بر مجازات داعش، یا همان دست‌ها، تمرکز داشتند. این را باید در کنار واکنش نمایندگی ولی فقیه در سپاه دید که آمریکا و اسرائیل را مسئول مستقیم فاجعهٔ غم‌انگیز کرمان معرفی کرد. معلوم می‌شود نیرویی در سیاست داخلی ایران تلاش دارد تا بدنه حکمرانی را به سوی اتخاذ یک گارد جنگی سوق دهد، اما با مقاومت و لختی شدید بدنه مواجه می‌شود. بدنه‌ای که در فقدان یک استراتژی پیشرو در پیشانی دولت، خود را به رتق و فتق امور مشغول ساخته است.
می‌توان احتمال داد یک تقسیم کار نانوشته رخ داده است. قوای سیاست داخلی در آرامش مشغول تدبیر امور باشد و لایه محدود اما پیشرویی از قوای نظامی که بیرون از مرزها فعال است مشارکتی با تمام وجود در جنگ کند. اما این تقسیم کار، نادرست و مخرب است. اولاً این وضعیت جامعه ایران را آماده جنگ نمی‌کند و بدین ترتیب ضربه‌پذیری ما افزون می‌سازد. به همین دلیل است که دشمن را به طمع می‌اندازد تا با هدف تضعیف روحیه مردم دست به جنایت بزند. ثانیاً وظیفه دولت را در ایجاد یک زیرساخت اقتصادی سیاسی درون ایران که پشتیبان عمل متهورانه برون‌مرزی ماست نادیده گرفته است. و ثالثا امکانات پیش روی دولت را برای مشارکت با لایه نظامی در حرکت برون‌مرزی‌اش فعال نمی‌کند.
دستگاه دیپلماسی عمومی و فرهنگی و اقتصادی ما امکانات گسترده‌ای برای تولید فشار مؤثر به رژیم از طریق هم‌پیمانان منطقه‌ای و غربی‌اش دارد. فشاری که برای دست‌یابی به هدف آتش‌بس، در چارچوب تصویری که از مخاطره اساسی در جغرافیای سیاسی منطقه ترسیم کردیم، بسیار حیاتی است. نادیده گرفتن شرایط جنگی، از سوی دولت و قوای عالی‌رتبه نظامی و امنیتی، یک تصمیم عاقلانه نیست؛ شکلی از انفعال است که می‌تواند شدیدا موجب ضعف در موقعیت ما شود.
🇮🇷@Ensejam_iri