🔻پاداش انفعال در برابر جریان غیرانقلابی: سیاستمدار لغزان و هراسان ______________________ مهدی جمشیدی [۱]. در نظر من، مسأله این نیست که خانوادۀ قالیباف به سفر ترکیه رفته و چند چمدان کالا خریده، بلکه این است که قالیباف از ناحیۀ افشای این خبرِ راست یا دروغ، «سرمایۀ اجتماعی»‌اش را باخت و این همان «حسّاسیّت» برخاسته از تعارض منافعی بود که ایشان را در مقابل طرحِ مدیریّت فضای مجازی قرار داد. ایشان در آنجا برای پرهیز از «هزینۀ اندکِ مؤمنانه»‌، از حمایت گریخت، امّا در اینجا، متحمّلِ «هزینۀ گزافِ بیهوده» شد. دیروز قالیباف به بهانۀ این‌که «طرح مدیریّت فضای مجازی» در مقابل «نظر مردم» قرار دارد، عقب‌نشینی کرد و حقّ را زیر پا گذاشت؛ و امروز به‌جای آن طرح، «خودِ او» به بهانۀ خطای نه‌چندان مهمّ چند تن از اعضای خانواده‌اش، این‌چنین محکوم و منهدم می‌شود و استعفای او به‌عنوان یک «مطالبۀ مردمی» مطرح می‌گردد. [۲]. اگر او و مجلس در مقابل «روایت‌سازیِ دروغینِ جریان غیرانقلابی» نسبت به مدیریّت فضای مجازی می‌ایستاد و نمی‌هراسید و به دفاع عقلانی می‌پرداخت و از خود، ضعف و سستی نشان نمی‌داد، شاید امروز گرفتار «تهاجمِ حذفیِ جریانِ غیرانقلابی» نمی‌شد. تصویری که او از خود در ذهن جریان غیرانقلابی ساخته، تصویر یک «سیاستمدار لغزان و هراسان» است که هر لحظه احساس کند «سرمایۀ اجتماعی»‌اش در حال آسیب‌دیدن است، به‌جای «حضور تهاجمی» و «ضدّحملۀ مردانه»، خود را می‌بازد و عقب‌نشینی می‌کند. جریان غیرانقلابی، به‌درستی دریافته است که می‌توان در مقابل این «شخصیّتِ نگران و شناور»، پیشرویِ روایی کرد و در نهایت، به حیات سیاسی‌اش پایان داد. مسئولیّت سفر خانوادۀ قالیباف، به عهدۀ ایشان نیست و روایت‌سازان، دروغ می‌بافند و مغالطه می‌کنند، امّا مگر دربارۀ طرح مدیریّت فضای مجازی، چنین ناجوانمردانه روایت‌سازی نکردند و قالیباف با آنها همراهی نکرد؟! امروز همان «روایت‌سازانِ غیرانقلابی»، به جان خودِ او افتادند. [۳]. به تعابیر رهبر انقلاب در دیدار اخیر دقّت کنید: «تکرار کلمۀ تعارض منافع در مجلس»، «منفعت ما در توجّه مردم به ما»، «منفعت عمومی کشور»، «مقدّم‌دانستن آبرو و توجّه مردم به خودمان»، «در نظر داشتن خدا» و ... . قالیباف به‌عنوان رئیس مجلس، باید پرچم‌دار و نیروی پیشرانِ این حقّ می‌شد، نه این‌که سنگ‌اندازی کند و در نهایت نیز، به بهانۀ واهیِ تعیین سیاست‌های فضای مجازی، «مطالبۀ کوتاه‌مدّت رهبر انقلاب» را به «سراب سرگردانی» بیفکند. به‌واقع، هیچ محملی برای حمل‌برصحّت کردن اقدام ایشان نیست. او گرفتارِ «عقوبتِ ترک فعل» شده است: اوّلاً، «خواستۀ رهبر انقلاب» از «مجلس»، تقنین دربارۀ اعمال مدیریّت بر فضای مجازی در کوتاه‌مدّت بوده است، ولی پس از دو سال، این کار انجام نشده است و این یعنی در تعلیق ‌نهادنِ مطالبۀ ایشان. ثانیاً، شخص قالیباف تا آنجا که احساس کرد این طرح، «هزینۀ اجتماعی» ندارد، با آن همراهی کرد و پس از آن‌که ورق برگشت، نظر او نیز «ناگهان» تغییر کرد. مشاهده کردیم که شخص منصوب ایشان در «مرکز پژوهش‌های مجلس»، در آن بیانیۀ بسیار ضعیف و کم‌مایۀ عمومی، چگونه همین طرحِ موردِ دفاعِ سابقِ قالیباف را به‌طور کلّی و از اساس، «نفی» و «انکار» کرد. ثالثاً، رهبر انقلاب در سخنرانی اخیر خویش، از «تعارض منافعِ در مجلس» سخن گفت و این نشان می‌دهد که کسانی در مجلس، «درگیر ملاحظۀ منافعِ شخصیِ خود» شده‌اند و آن منفعت، تداومِ بدنۀ اجتماعی‌شان است. [۴]. جریان بدسابقۀ غیرانقلابی که سرچشمۀ فساد است، زبان در کام بگیرد و خاموش بنشیند. اینان که کارگزاران‌شان، «اشرافی» و «کاخ‌نشین» و «نجومی‌بگیر» و «قاچاق‌چیِ حرفه‌ای ارز» و «واردات‌چی» و «هزارمیلیادی» و «متواری از وطن» و «زن‌کُش» و ... بوده‌اند، چه نسبتی با دلسوزی برای «مردم» و «تولید» و «اخلاق» و «ساده‌زیستی» دارند؟! تاریخ انقلاب، حادثه‌ای سیاه‌تر و تلخ‌تر از حضور مدیریّتی اینان به خود ندیده است. درد قدرت دارند و می‌خواهند با «سوزاندنِ دیگری»، یخِ بدنۀ اجتماعیِ خویش را آب کنند، غافل از این‌که مردم از آنها عبور کرده‌اند. [۵]. باید انقلاب را به تجربۀ مدیریّتی تازه‌ای وارد کرد که متناسب با غایاتِ گام دوّم باشد. چپ و راست سیاسی، مدّت‌هاست به تمامیّتِ خویش رسیده‌اند و سخن مبدعانه و عمل متعهدانه ندارند. ✅صدای مستضعفان عالم✌️ 🆔 @adalatkhane