💎امام حسن عسکری علیه السلام خطاب به فرزند بزرگوارش فرمودند: «و کأنّک یا بنیّ، بتأیید نصر اللّه و قد آن و بتیسیر الفرج و علّو الکعب و قد حان، و بالرّایات الصّفر و الأعلام البیض تخفق علی أثناء أعطافک ما بین الحطیم و زمزم!. و کأنّک بترادف البیعة، و تصادف الولیّ، یتناظم علیک تناظم الدّرّ فی مثانی العقود و تصافق الأکفّ علی جنبات الحجر الأسود تلوذ بفناک، من ملاء برّأهم اللّه فی طهارة الولادة و نفاسة التّربة، مقدّسة قلوبهم من دنس النّفاق، مهذّبة أفئدتهم من رجس الشّقاق، لیّنة عرائکهم للدّین، خشنة ضرائبهم علی المعتدین، واضحة بالقبول وجوههم، نضرة بالفضل عیونهم، یدینون بدین الحقّ و أهله.. فإذا اشتدّت أرکانهم، و تقوّمت أعمدتهم، قدمت بمکانفتهم طبقات الأمم إلی مبایعتک، فی ظلال دوحة بسقت غصونها علی حافّات بحیرة الطّبریّة فعندها یتلألأ صبح الحقّ، و ینجلی ظلام الباطل، و یقصم اللّه بک الطّغیان، و یعید معالم الإیمان. فیظهر بک أقسام الآفاق، و یظهر بک السّلام للرّفاق!. یودّ الطّفل فی المهد لو استطاع إلیک نهوضا!. و نواشط الوحش لو وجد نحوک مجازا!. تهتزّ بک أطراف الدّنیا بهجة، و تهتزّ بک أعطاف العز نضرة، و تستقرّ بواقی الحقّ فی قرارها، و تؤوب شوارد الدّین إلی أوکارها. تتهاطل علیک سحائب الظّفر، و یخنق کلّ عدوّ، و ینصر کلّ ولیّ، فلا یبقی علی وجه الأرض جبّار قاسط، و لا جاحد غامط، و لا شانیء مبغض، و لا معاند کاشح-و من یتوکّل علی اللّه فهو حسبه، إنّ اللّه بالغ أمره، قد جعل اللّه لکلّ شیء قدرا». 🔹«فرزندم! گوئی ترا می‌بینم هنگامی که نصرت خدا بر تو نازل شده، و فرج هموارشده و شکوه و عظمت تو اوج گرفته، پرچمهای سفید و زردی بالای سرت به هنگام گردش تو بین حطیم (میان رکن و مقام) و زمزم به اهتزاز درآمده، دستها پیاپی به عنوان بیعت به سوی تو دراز می‌شود و دوستان یکی پس از دیگری با تو مصادف می‌شوند و کارها و گامها با نظم خاصّی در ضمن پیامهای مکرّر پیموده می‌شود و دستها در کنار حجر الأسود به آستانت سوده می‌شود. از سوی گروهی که خداوند آنها را با پاکی نطفه و پاکیزگی سرشت، پاک و پاکیزه نموده است، دلهای آنها از آلودگی نفاق پیراسته، قلبهای آنها از تیرگی اختلاف پاکیزه، روح و روانشان برای پذیرش احکام دین آماده، مشتهایشان در برابر تجاوزگران گره کرده، چهره هایشان برای پذیرش حقّ گشاده، دیدگانشان از فضل خدا خیره کننده، به آئین حق گرویده و در راه اهل حقّ گام سپرده اند. چون شالودۀ کارشان استوار شود و پایه‌های دعوتشان محکم گردد، با دستیاری آنها همۀ طبقات مردم، از هر تیره و نژادی به بیعت تو می‌شتابند و در زیر درختان سر به فلک کشیدۀ باغی که شاخه‌های درختانش روی دریاچۀ طبریّه سایه انداخته، دست بیعت با تو می‌دهند. در این هنگام فجر دولت حقّ می‌دمد و تاریکی باطل از صحنۀ گیتی برچیده می‌شود. خداوند با دست تو کمر ستمگران را می‌شکند، شعائر دین را بازمی گرداند، آفاق جهان را روشن می‌سازد، آرامش و صلح را از کران تا کران برقرار می‌کند، کودکی که در گهواره آرمیده، آرزو می‌کند که بتواند به سوی تو بشتابد، وحشیان صحرا آرزو می‌کنند که بتوانند به سویت راهی بیابند. اقطار و اکناف جهان سبز و خرّم می‌شود، چهرۀ دنیا خندان، و قلّه‌های شرف و عظمت، از تو شاداب و خرامان می‌گردد. شالودۀ حقّ استوار می‌گردد و فراریهای احکام دین به آشیانه‌های خود بازمی گردد، ابرهای پیروزی، باران نصرت را سیل آسا بر تو فرو می ریزد. دشمنانت خوار و زبون، و دوستانت عزیز و پیروز می‌شوند. در روی زمین از ستمگران جنایتگر و منکران طغیانگر و دشمنان تجاوزگر و مخالفان عنادگر، احدی باقی نمی ماند: [هرکس به خدا توکّل کند، خداوند او را بس است. خداوند امر خود را به پایان می‌رساند، که خداوند برای هرچیزی اندازه ای مقرّر نموده است]». 📖روزگار رهایی، ص۵۳۰،ح۷۱۱ @entezar_ma313