#یادداشت_۶۹ ۹ فروردین ۱۴۰۱ / سال دوم چگونه‌ نظم شهری موجود، مهم ترین عامل عبرت پذیری را در حاشیه ی قلبها دفن می‌کند؟! آقا رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم، یادکرد مرگ را بالاترین عبادت، بالاترین زهد و بالاترین نوع تفکر معرفی کرده اند(بحارالانوارج۶ ص۱۳۷). در قرآن کریم نیز بیش از ۱۲۰ مورد به مرگ و مفاهیم مرتبط با آن(موت، عاقبت، عبرت و...) اشاره شده است. طبق مبنای همیشگی توجه کنیم که یک مفهوم را اولا: در ارتباط با سایر مفاهیم و ثانیا: در بستر نظم موجود جامعه مورد بررسی قرار دهیم. مرگ با این مبنا، شامل لحظه احتضار،غسل،تشییع،تدفین و قبرستان خواهد بود.اما در نظم موجود: احتضار که یکی از تربیتی ترین لحظاتی است که یک انسان می تواند آنرا ببیند و عبرت گیرد، در ساختار نادرست و متمرکز بیمارستان ها بصورت کامل از بین می رود. غسل میت با آنهمه حکمت و اثر، باز هم به دلیل قبرستان های متمرکز، تبدیل به شغل شده و سایر مردم از تجربه آن محرومند. حال آنکه بیشتر فقها اخذ اجرت را برای آن حرام دانسته اند. یکی از آرزوهای حضرت جبرئیل عليه السلام، حضور در تشییع جنازه است به خاطر شدت ثواب و اثرگذاری آن. این مورد هم به دلیل جانمایی ناصحیح و متمرکز قبرستان ها، عملا متروک یا کمرنگ شده و امکان اجرا ندارد. از لحاظ جانمایی هم، خود قبرستان را به حاشیه ای ترین نقاط شهر می‌برند و به تازگی هم به آرامستان تغییر نامشان می‌دهند. همه اینها یعنی: انسان مدرن تقریبا مرگی نمی بیند که بخواهد به یادش باشد و عبرت گیرد. نظریه مدیریت شهری محله محور، صد نظم شهری ضد هدایت را بررسی و مدل شهر اسلامی را ارائه داده است. @besalamen_amenin