همنشینی با انسان‌ها و همانند آنان شدن آدمی آینه‌ای است از آنچه پیرامونش می‌گذرد. ما همان می‌شویم که با آن همنشینیم. رفتار، گفتار و حتی افکار ما، بازتابی‌ست از کسانی که بیشترین وقت را با آن‌ها می‌گذرانیم. اگر با دانا بنشینی، از شعلهٔ خرد او روشن خواهی شد؛ اگر با نادان مجال دهی، غبار جهل بر جانت خواهد نشست. همنشین، بی‌آن‌که سخن گوید، تأثیر می‌گذارد. گاه از نگاهش، گاه از سکوتش، گاه از عادات پنهانش. همان‌گونه که آهن در کنار آتش سرخ می‌شود، دل انسان نیز در جوار دل‌های دیگر رنگ می‌گیرد. از این‌روست که گفته‌اند: «بگو با که می‌گردی تا بگویم که هستی.» پس اگر می‌خواهی نیک باشی، با نیکان بنشین. اگر می‌خواهی بزرگ بیندیشی، با بلندهمتان همنفس شو. انسان همان می‌شود که پیرامونش می‌سازد. همنشینی، آغاز همانند شدن است؛ بی‌آن‌که بدانی، رنگ می‌گیری از آن‌ها که کنارشان نشسته‌ای https://eitaa.com/erteash_servatttt ─┅─═ঊঈ🍃🌼🍃ঊঈ═─┅─ ‎‎‎‎‎ ‌